Heima er bezt - 01.02.1999, Blaðsíða 25

íslenskur ferðalangur velji sér Björgvin að ófanga- og
dvalarstað um tíma. Það gæti til dæmis verið ærið er-
indi gömlum Norðlendingi, ættuðum af Tröllaskaga, að
skoða hið stórbrotna norska fjarðalandslag d Hörða-
landi eða í Sogni. Fjalllendið þar er tilkomumikið og
hrikalegt d köflum, en skógar ekki það miklir að byrgi
útsýn að rdði. Ef til vill eru það þó firðirnir sem heilla
ferðamanninn mest. Hinir djúpu firðir, eins og Harð-
angursfjörður, Sognsær, Geirangurs- og Norðfjörður,
verða ógleymanlegir hverjum þeim sem dvelur um
stund í Ulvik, Balestrand, Loen eða Merok.
Allir skerast þeir langt inn í landið milli húrra, brattra
fjalla, sumir svo þröngir að undrun sætir. Upp frú fjarð-
arbotnunum liggja heiðalönd í mikilli hæð með snævi-
þöktum tindum og jökulfönnum hið efra.
Á ströndum hinna löngu fjarða eru víða sviphýrar
byggðir, gróðri vafðar undir þverhníptum fjöllum, þar
sem óteljandi úr og lækir fossa af brún.
„Nú hef ég litið landið feðra minna," orti Matthías
Jochumsson, þegar hann sigldi Sognsæ ú júnídegi sum-
arið 1872. Og Matthías bætir við:
„Óvíða eru fjallabyggðir Noregs hrikalegri en yfir
Sogni, og lengi dreymdi mig síðan, að ég væri d sveimi
þar í fjöllunum yfir Valdresi. Sygnir tala líkast voru
mdli, enda voru þaðan ættaðir ættmenn Ketils flatnefs,
er kynsælastir urðu d
íslandi."
Lystiskútur og skemmtibátar setja
mikinn svip á Voginn í Björgvin.
Hansahúsin setja einnig mikinn svip á
miðborg Björgvinjar.
an í endurminningunni, mannlífið ú
hinum ýmsu stöðum og það svipmót
sem núttúruöflin hafa gefið þessum
löndum norðurslóða og hvarvetna
blasti við í ferðinni. Jafnvel siglingin
með Norrænu var ævintýri út af fyrir
sig. ísland, séð frú hringveginum og
stutt dvöl í Færeyjum, segir kannski
ekki mikið og þarf raunar lengri tíma
til að geta notið þess eins og annars,
sem heillandi er og óvenjulegt, en þú
er bara að lengja ferðina um eina til
tvær vikur, svo einfalt er það.
Frúsögn af þessari ferð birtist í
Heima er bezt, 4. tbl. 47. úrgangi.
í annan tíma dvöldum við í Björg-
vin í Noregi, ógleymanlega daga,
enda er Vestur-Noregur sannkallað
ævintýraland og langar mig að
staldra þar ögn við í þessari grein.
Margar dstæður geta valdið því að
Fisksölutorgið og höndlunin þar setur mikinn
svip á borgarlífBjörgvinjar. Þar finnast
kaupahéðnar frá flestum heimshornum. Til
dœmis er skinnasalinn á myndinni frá borg
kúrekasöngvanna, Nashville í Tennessee.
Sjdlfum þótti mér
ævintýralegt að sigla
um Sognsæ og eins að
ferðast með júmbraut-
arlestinni upp frú
Flúm og staldra við
Kjósarfossinn á leið-
inni upp í Mýrdalinn.
Eftir því sem innar
dró ú þessum lengsta
firði í Evrópu, gerðist
landslag ærið stórbrot-
ið, innfirðir allir mjög
þröngir, milli himin-
hdrra, þverhíptra
fjalla. Nægir þar að
nefna Næröyfjörðinn
og eins Aurlandsfjörð.
Er sem bæirnir
Gudvangen og Flám
hvíli í eins konar
risafaðmi norsks
fjarðalandslags, ein-
hvers þess hrikaleg-
asta sem sést á ferða-
mannaslóðum í Norð-
ur-Evrópu.
Ef ferðasaga okkar
þessa júlídaga, sem við
Heima er bezt 65