Æskan - 01.12.1947, Qupperneq 30

Jólablað Æskunnar 1947
3. Spurning: í hvaða átt cr sólin ura
hádegi?
Svar: Ætli þú sjáir liuna ekki í
suðri.
Spurningar og svör verða að ganga
hratt og fjörugt ef leikurinn á að vera
skcmmtilegur. Ef spyrjandinn vill, má
hann syprja liinn sama margra spurn-
inga, og alltaf verður orðið að koma i
svarinu. Spyrjandinn vcitir því þá
athygli, hvaða orð þar er, sem kemur
fyrir í öllum svörunum.
Hanastrlð.
Þessi leikur er að vísu heppileg-
astur úti á grasflöt að sumarlagi, en
vel má leika hann inni i rúmgóðu her-
bergi, en ekkert má vera inni, sem
hætt er við að brotni eða velti um og
skemmist.
Þeir tveir, sem eiga að berjast, eru
teknir og bundnir á höndum og fót-
um. Fæturnir eru bundnir saman urn
mjóalegginn eða öklann, hendurnar
um úlnliði. Síðan eru hendleggirnir
settir fram yfir hnjákollana og ýtl
svo langt niður, að hægt sé að stinga
priki undir hnésbæturnar og standa
endarnir út fyrir, ofan við handlegg-
ina. í þessum stellingum sitja bardaga-
mennirnir, og fyrst látinn vera urn
það bil einn mctri á milli þeirra. Síð-
an hefst viðureigiiin, og þeir eiga að
reyna að velta hvor öðrum um koll.
Hefur sá sigrað, sem tekst að velta
andstæðingi sinum, og má þá senda
annan á móti honum, og svo koll al'
kolli.
Þetta getur verið allra skemmti-
legasta viðureign, og líklega ætti eftir-
leiðis að heyja allar styrjaldir þannig,
að stjórnmálaforingjar og hershöfð-
ingjar ættust við á þennan hátt.
Flugferð.
Áhöldin, sem þarf við leik þennan,
eru breið fjöl eða lítil borðplata og
tveir spýtukubbar, sem plalan er látin
vega salt á.
Þeir þátttakendur í leiknum, sem
vilja fljúga, eru látnir fara út áður en
undirbúningurinn hefst, og látnir
koma svo inn einn i einu, og auðvitað
bundið fyrir augu þeirra áður.
Farþeganum er nú boðið að stíga
upp í flugvélina, það er að segja upp
á plötuna. Hann er látinn styðja hönd-
um á axlir eins leikfélaga, sem
stendur fyrir framan hann. Tveir
aðrir taka sinn undir hvorn enda plöt-
unnar og lyfta henni nokkra senti-
metra frá gólfinu og rugga henni lítið
eitt og róla til. Jafnframt beygir sá,
sem hann styður sig við, hægt og hægt
í hnjám, unz hann lnikir alveg á hæl-
unum. Farþeganum finnst, að fjölin,
sem hann stendur á, hafi lyfzt, og
þegar sá, sem hann sfyður sig við,
losar hendur hans af öxlum sér, vill
liann ekki sleppa, hann er lofthrædd-
ur, skjögrar, fálmar út í loftið, finnst
hann hátt nppi og muni detta. Loks
er hann beðinn að stökkva út úr flug-
vélinni. Ef hann vill það ekki, er
fjölinni hallað. Líklega æpir hann upp
um leið og hann hrapar — fáeina
sentimetra!
Þetta getnr verið bráðskemmtilegur
leikur. Áhorfendurnir geta aukið á
skemmtunina með þvi að vara hann
við: „Varaðu þig á lampanum! Beygðu
þig — rektu þig ekki upp undir!“
Forboðin tala.
Þú býður félaga þínum að veðja um,
að þú getir fengið hann til að nefna
töluna 36 á móti vilja sínum. Auð-
vitað er hann viss um, að þú getir
þetta ekki, og svo byrjar samtalið, t.
d. á þessa leið:
— Hvað er 29 og 2?
31.
— Já, og 2 við?
— 33.
— Já, og 2 við?
— 35.
■— Hana, nú sagðirðu það!
—- Onei, það voru 36, sem ég mátti
ekki nefna!
— Alveg rétt, og nú gerðir þú það!
— Æ!
Að standa á stól.
Fáðu félaga þinn til að stíga npp á
stól og bjóddu honum að veðja um,
að hann geti ekki staðið þar á meðan
þú gengur þrisvar sinnum í kringum
hann. Það er mjög liklegt, að hann
bíti á agnið.
Nú gengur þú tvo hringi í kringuin
stólinn, ferð svo i sæti þitt og segir
rólegur. „Jæja, nú ætla ég að hvíla
mig, og svo geng ég þriðja hringinn
í kringum stólskömmina á morgun.“
Hvort skyldi hann nú kjósa, að
standa á stólnum til morguns eða
viðurkenna ósigur sinn?
Spilagaldur.
Láttu einhvern draga spil úr stokkn-
um, líta á það og setja á sig, hvað það
er. Auðvitað mátt þú ekki sjá það, En
i laumi lítur þú undir stokkinn og
setur á þig spilið. Síðan setur þú
spilið, sem dregið var, undir stokk-
inn. Svo lætur þú einlivern draga, og
ef fleiri vilja draga, má það gjarnan.
Siðan tekur þú spilabunkann og flettir
/ESKAN er jólablað barnanna. — Safnið nýjum kaupendum.
140