Æskan - 01.03.1966, Blaðsíða 3

urheimskautslandinu eru heimkynni mörgæsanna,
hi
Smie
þessara
einkennilegu fugla, sem ekki geta í'logið.
fUgj! ega t>end.ir ekkert í útliti þeirra til að þetta séu
ste ,, neiTia neiið eitt, en það er langt og beint og mjög
' Vængstubbarnir, sem aðeins eru hreyfanlegir í axl-
ú jje’ 'íkjast mest selshreií’um. Engar i'jaðrir eða fiður er
sCtl) ,Uln hreiíum. Þeir eru stííir og húðin þakin burst,
V íki«t helzt svínsburst. Þeir eru sem sagt ófærir til

ún
er* í sjónum gegna þeir sínu hlutverki, því mör-
er tnikið í sjó og þangað sækir hún alla sína lífs-
björg. Mörgæsin er mikill sundgarpur og duglegur kaf-
ari, og hún getur stokkið upp og kafað aftur rétt eins og
flugfiskur. I köfunarferðum sínum gleypir hún mikið af
alls konar smáfiskum og rækjum, senr nóg er af’ þarna í
suðurhöfum, og oft kenrur hún að landi fíkust dekklrlöðn-
unr fiskibáti, þar senr ungarnir bíða hennar á ísröndinni,
svangir og gargandi. Þegar mörgæsin kenrur svo upp á
ísröndina, ælir hún upp fæðunni handa ungununr, og
oft eru þeir svo aðgangsfrekir að þeir beinlínis fara ofan
í kok á f'oreldrununr til að ná sér í bita. Mörgæsin stend-
99