Æskan - 01.03.1966, Blaðsíða 9

ÆSKAN
Sívert
Svo fór Allan út í heiminn, og segir ekki af honum í bráð.
Ókunni malarasveinnin hét Sívert. Hann virtist ánægður með lífið í nýju
vistinni. Var hann duglegur í fyrstu og handlék stóra og þunga poka mjög
léttilega.
Sterki.
var einu sinni malari. Hann
atti ágæta myllu. Hún hafði
^'S'ð að erfðum í marga ættliði.
j a tlrinn átti son að nafni Allan, er
t^nUrn þótti vænt um, og skyldi hann
jj^a stjórn myllunnar, er tímar
°u.
Svo
sögun,
Wð
kom ungur malarasveinn til
Ilí)r. Hann var ráðinn í vinnu
^ylluna, því að mikið var að gera.
kíalaras
stór
asveinn þessi var óvenjulega

°g sterkur. Gamli malarinn þótt-
1St haf . 1
ata verið heppinn að fá kraftajöt-
11 l3ennan.
sig. yllueigandinn sagði við sjálfan
”kfann getur án efa unnið þriggja
11 Ua verk. En hann borðar ekki
uteira
en ems og einn maður. Allan
setnr •*,
'U'o að heiman og kynnzt lönd-
°8 lýðum. Það er lærdómsríkt."
u an varð glaður, er hann mátti
1 þessa langferð. Hann mælti:
f,^.,lllln áreiðanlega læra eitthvað í
re 111111 og koma heirn með mikla
ver^ U °g þekkingu, er má að gagni
btv *’ Því a,ð heimskt er heimaalið
<nn.“
Búálfurinn stökk upp á öxlina á Sívert sterka
og tók nú til að berja hann.
Það var eins og hann hefði járnhnefa.
105