Æskan - 01.03.1966, Blaðsíða 47

LITLU VE LTIKARLARNIR
34. Undir eins og Robbi gat skotið inn orfii afhenti liann kortið.
En um leið og veCurkarlinn leit á ]>að, kipptist hann svo við, að
fjaðrapenninn, sem hann hafði tyllt á bak við eyrað, datt niður
á gólf. „I'að er frá deild jólasveinsiris," stundi hann. „En undar-
legt að senda litinn bangsa sem boðbera 1“ Hann gekk milli hinna
undarlegu véla sinna og tautaði með sjálfum sér. „Eg verð að
vita meira um þetta," sagði bann. ltobbi flýtti sér ]>ví að segja
frá sínum hlut i sögu litlu veltikarlanna og hvernig ]>cir hoppuðu
um á freðinni jörðinni. — 35. Vcðurkarlinn varð hugsi. „Ert'itt,
HEIIMILIS-
trygging
bruna-
trygging
GLER-
trygging
BRUNABÓTAFÉLAG
ÍSLAIMDS
LAUGAVEGI 105
SÍMI: 24425
injög erfitt," tautaði hann. „Allur snjórinn ininn er upptekinn í
Kanada, í Rússlandi og við pólana. Himalaja vantar meira. Jæja,
]>að gerir ekkert. Eg get aldrei neitað gömlum kunningjum eins
og jólasveininum um greiða. Komdu hara." Honum datt allt i einu
eitthvað í hug, ]>aut út á aðra stétt, framhjá mörgum skritnum
áliöldum og inn i aðra byggingu. Hann hljóp svo hratt, að Robbi
hafði varla við lionum. „Æ, æ, skelfing liggur honum á, ég verð
að fylgja honum eftir,“ sagði Robbi másandi og blásandi. — 3G.
Loks stanzaði veðurltarlinn fyrir framan undarlegustu vélina, ]>ar
sem neistar sindruðu á toppnum á mjórri stöng. Hann tók heyrn-
artól og hreyfði stýri eitt varlega. Svo fór liann að tala. „Jæja
]>að er víst hægt,“ sagði hann. „Viö verðum að bíða augnablik.
Alia, hér kemur það.“ Vindsveipur geystst móti ]>eim af svo mikl-
um krafti, að Robbi var næstum fokinn um koll. Síðan kom dimm
]>oka og loks snjór. „Vertu ekki svona skelfdur á svipinn, bangsi
Iitli,“ sagði veðurkarlinn. „Þetta er hara byrjunin. Það kemur
meira. Siðan þarf ég bara að velja úr.“
LITLU VELTIKARLARNIR
L_____________________4
143