Æskan - 01.02.1970, Blaðsíða 17

Ungir hljómlistarmenn^
í sumar sem leið flutti ,,Blikfaxi“ Flugfélagsins álitleg-
an hóp ungra hljómlistarmanna til Vestmannaeyja. Þarna
var á ferðinni Skólahljómsveit Kópavogs, næstum 50 ung-
ir drengir og stúlkur. Hinir ungu Kópavogsbúar hlutu hin-
ar beztu viðtökur í Vestmannaeyjum og síðdegis lék hljóm-
sveitin undir stjórn Björns Guðjónssonar á Stakkagerðis-
túni. Myndina tók Sigurgeir Jónasson á Vestmannaeyja-
flugvelli f sólskini og fögru veðri við komuna til Eyja.
Þegar halda skyldi heim um kvöldið, dró yfir þoku og
seinkaði heimferð af þeim sökum um nokkrar klukku-
stundir, börnunum til hinnar mestu ánægju, því margt fal-
legt og skemmtilegt var að sjá í Eyjum.
________________________________________________________
°S skildu námsefnið, en að þau gætu þulið það orðrétt upp
utanbókar.
Þess vegna varð Lóa liæst í bekknum sínum eftir þetta og í
uPpáhaldi hjá kennaranum.
Þegar hún tók fullnaðarpróf, vorið sem hún fermdist, gaf
kerinarinn henni verðlaunabók, sem hún gladdist mjög af og
átti alla sína ævi.
19. Söngpróf
Einn dag segir kennarinn í sunnudagaskólanum, sem Lóa
gekk í: ,,Nú ætla ég að velja úr jaau börn, sem syngja bezt og eru
^agvísust. En til þess verð ég að prófa ykkur öll.“ Var nú byrjað
a söngprófinu og börnin látin syngja eitt og eitt.
Lóa var óttalega feimin að syngja ein fyrir kennarann og
°H börnin og sárkveið fyrir, að röðin kæmi að sér. Loks kallaði
Eennarinn á hana og bað hana að syngja fyrir sig lagið við
Sdlrninn: ,,ó, mikli, mildi guð“. Þau voru nýlega búin að læra
það.
Aumingja Lóa vissi varla af sér, svo feimin var hún, en samt
fór hún að syngja og söng skærri röddu lyrsta versið. Hún
Lveið' fyrir því, að sér yrði vísað frá, af því að hún syngi ekki
ltogn vel, en liún vissi að stofna átti kór með þeim börnum,
sent reyndust hæf til þess.
Hún beið andartak eftir að hún hafði lokið söngnum, milli
^°nar og ótta, en þá sagði kennarinn, um leið og.hann. klappaði
Ijósa kollinn hennar: „Þú söngst vel og rétt, Lóa litla, þú
verður ágæt í kórinn.“
lAlikið skelfing létti Lóu um lijartaræturnar. En hún vor-
n<tl þeim börnum, sem ekki stóðust prófið.
Framhald.
reidi húsbóndinn
,lá, liann var afskaplega uppstökkur og
erfiður í skapi húsbóndinn sá. Því til
sönnunar er þessi saga:
Dag nokkurn kom hann heim í vondu
skapi og heimtaði að fá strax að borða.
En vegna þess að vinnukonan hafði mat-
inn ekki alveg tilbúinn, fór húsbóndinn
um hana mörgum lierfilegum orðum og
bað liana aldrei þrífast.
Hún flýtti sér samt að hafa matinn
til og færði honum súpuna. En af því að
honum þótti súpan ekki nógu góð, tók
hann súpuskálina og þeytti lienni út um
gluggann og niður i garð.
Einmitt í þessu var vinnukonan að bera
inn steikina. Þegar hún sá aðfarir hús-
bóndans, fleygði liún steikinni út i garð-
inn á eftir súpunni. Siðan þreit' hún
l)rauðið, smjörið, kartöflurnar, sósuna og
ölið, einnig borðdúkinn með öllum borð-
búnaði og lét allt flakka út um gluggann.
— Ertu orðin hringavitlaus, manneskja?
öskraði húsbóndinn.
— Æ, fyrirgefðu, svaraði vinnukonan
liin rólegasta, — ég liélt bara að þú ætl-
aðir að borða úti i garði af því að veðrið
er svo gott.
Húsbóndinn gat ekki að sér gert að
kíma við þessu rólega svari, og fylgir
sögunni, að hann hafi reynt að stilla skap
sitt upp frá þessu.
81