Æskan - 01.02.1970, Blaðsíða 44

Flugdreki
I>ið notið 3 lista, 2 cm á
breidd og 0,8 cin á þykkt.
Lengd þeirra er: 160 cm, 120
cm og 50 cm. —
Skerið fyrst litlar skorur
fyrir bönd nálægt öllum end-
um listanna. — Gerið fals í
lengsta listann 30 cm frá öðr-
um enda og annað fals 20 cm
frá hinum endanum. Þessi föis
eru 2 cm breið, enda falla þvcr-
iistarnir niður í þau. Samsvar-
andi föls eru gerð í þverlist-
ana miðja (sjá mynd). Síðan
berið þið lim í fölsin og setjið
drekagrindina saman. Ilindið
um samskeytin með seglgarni.
Bindið með seglgarni um skor-
una í afturenda drekans og
síðan hringinn í kring i allar
endaskorur (sjá mynd 5).Legg-
ið nú þcssa grind á sterkan
pappír og sníðið svona 6 cm
utan við seglgarnið. Berið lim
á þessa 6 cm, sem eru utan
við og faldið ])á inn á við yfir
segigarnið (sjá 6). Borið tvö
göt á langa listann, 15 cm að
framan, þ. e. a. s. frá enda og
50 cm frá afturenda. Önnur
tvö göt (C og D) eru boruð í
lengri þverlistann, 15 cm frá
endum. Gerið síðan kross úr
seglgarni, þræðið gegnum göt-
in og setjið linúta á endann,
]>að stóra, að ekki renni gegn-
um götin (sjá mynd 7). Hal-
inn á drekanum á að vera um
3—4 sinnum lengri en drek-
inn. Búið til pappírsræmur,
gjarnan í mörgum litum, til
þess að setja í halann. (Sjá
mynd 8). Og svo þegar næst
kemur hæfilega mikil gola.far-
ið þið með drekann út um víð-
an völl og iátið gamminn
geysa.
sig út á vatnið. Þá sneri gamli maðurinn bátnum og reri
af stað í átt lil þess staðar, sem þeir höfðu komið frá. Nú
reri Svarti Haukur af kappi, því nú var hann bæði hreyk-
inn og glaður. Þeir höfðu fengið tólf stóra aborra auk
nokkurra minni fiska. Þegar í land kom var Rauða Hönd
þar fyrir og Svarti Haukur var ekki seinn á sér að segja
honum frá, hvernig allt hafði gengið til og benda honum
á veiðina.
„Þetta er ágæt veiði. Veiddir þú alla íiskana hjálpar-
laust?" sagði Rauða Hönd.
„Nei, við hjálpuðum hvor öðrum, þannig að ég dró
færið að og þá krækti hann í fiskinn og hjálpaði mér að
innbyrða. Og jietta var svo skemmtilegt. Hvernig gekk
hinum? Erum við kannske fyrstir að með veiði?“
„Já, þið eruð fyrstir, en hinir koma eflaust bráðum. Nú
skuluð þið setjast niður og hvíla ykkur Jiangað til,“ sagði
Rauða Hönd.
Þeir settust niður og brátt fóru bátarnir að tínast að,
einn eftir annan. Allir skýrðu Jreir Rauðu Hönd nákvæm-
lega frá ferðum sínum og sýndu fenginn. Síðan bjuggu
þeir um veiðina, til þess að geta lagt snemma af stað dag-
inn eftir. Þá var komið kvöld og nú kveiktu þeir sér eld,
létu fara vel um sig, sögðu veiðisögur og steiktu sér bita
af veiðinni. Síðan bjuggust Jieir til svelns og voru allir
sofnaðir áður en síðustu neistarnir í eldinum voru kuln-
aðir.
Skyndilega vaknaði Svarti Haukur, settist upp og skim-
aði kringum sig. Félagar hans sváfu svefni réttlátra, enda
Jrreyttir eftir erfiðan dag. En hvað var Jretta? Hvar var
Króka-Refur? Hann var horfinn. Svarti Haukur stóð upp
og gekk hljóðlega út á stíginn niður að vatninu. Þá sá
hann, hvar gamli maðurinn stóð einn sér niður við vatn-
ið og mótaði rétt fyrir honum, Jiar sem hann bar við
vatnsflötinn. Nú læddist Svarti Haukur nær honum eins
hljóðlega og hann gat og heyrðist þá gamli maðurinn vera
að Jrakka einhverjum. Loks nam hann orðaskil.
„Að lokum vil ég Jrakka Jiér, mikli Andi, fyrir að senda
mér þennan vin, hann Svarta Hauk, sem kaus mig með
sér sem bátsfélaga í veiðiferðinni. Ég Jrakka það af öllu
hjarta og einnig þakka ég þér fyrir að svo margir fiskar
skyklu koma á öngul hans í dag. Ég mun ekki gleyma Jiví,
hve Jretta hefur verið góður dagur, Mikli Andi. Ég hef
aldrei átt neina fjölskyldu, en frá Jiessum degi mun mér
linnast líkt og Svarti Haukur væri sontir minn. Ég veit, að
hann á föður, sem er mjög góður maður, og ég veit, að
liann hefur ekkert á móti þvi, Jró að ég dveljist í grennd