Æskan - 01.02.1970, Blaðsíða 3

PERSÓNUR:
Melker Melkersen, eigandi stærsta hússins á Krákueyju
Palli, sonur hans, 10 ára
Malín, dóttir hans, 20 ára
Pétur, ungur maður úr borginni, giftist Malín
Skella, dóttir Malínar og Péturs (lítil)
Stína, 5 ára
Skotta, 6 ára
Nisse, kaupmaSur á Krákueyju
Vestermann, sjómaSur.
Sagan er byggS á samnefndri kvikmynd, gerS af Astrid
Undgren.
Saga þessi er framhald af myndaflokknum „Saltkrákan", sem
synd var í íslenzka sjónvarpinu fyrir nokkru. i henni var Skotta
aSalpersónan ásamt stóra sankti-BernharSshundinum hennar,
Bangsa, en í þessari frásögu er ný aSalpersóna, Skella litla,
sem er aSeins tæpra 2ja ára. Hún hefur skemmtilegt grallara-
ahdlit og tekst aS sigra hjörtu allra áhorfenda án þess aS segja
n°kkuS.
Krákueyja heitir hún. En líklega er vonlaust fyrir þig að leita
henni á landakorti, þvf að hún er aðeins örlítill depill í hafinu,
andskiki, þar sem aðeins búa nokkrir tugir manna. Mikill hluti
®yiarinnar er þakinn skógi, greni, furu, eik og birki, en á opnum
sv®ðum vaxa jarðarber. Og úti á sjónum veiðist fiskur. Flestir
uanna eru sjómenn, en þar er líka kaupmaður, sem heitir Nisse
°9 selur meðal annars afburða bragðgóðar kókosbollur.
Stinu og Skottu þykja kókosbollur afskaplega góðar. Stína er
lrnm ára, en Skotta sex ára. Þær eru ekki byrjaðar í skóla ennþá,
6n Þegar þaer fara í hann, þurfa þær að sigla yfir á meginlandið
me5 báti á hverjum degi, því að á Krákueyju er enginn skóli.
Sagan hefst á fallegum sumardegi. Fallegum, já. Hann var
Vlst ekki mjög fallegur, þegar allt kemur til alls, því að úr skýj-
anum kom hellirigning. Telpurnar halda á regnhlíf yfir sér, því
a Þær eru [ gönguferð, og fínu kjólarnir þeirra mega ekki blotna.
Bangsi tritlar á eftir þeim. Bangsi er hundur Skottu, stór, loðinn
sankti Bernharðshundur, hvítur og brúnn að lit.
Telpurnar valhoppa syngjandi eftir stígnum.
Á morgun gerist eitthvað hér,
bimbirimbirimmbamm.
Þú veizt ekki, hvað það er,
bimbirimþirimmbamm.
Þær ganga fram hjá Veste-rmann. Hann er sjómaður og vinnur
að því að lagfæra netin sín íklæddur stórum regnfrakka.
,,Þið eruð aldeilis i góðu skapi,“ segir hann. ,,Og hvað eruð
þið að syngja?"
,,Við syngjum bimbirimbirimmbamm," svarar Stína. ,,En við
segjum ekki, hvað það þýðir, því að það er leyndarmál."
„Segið mér leyndarmálið," segir Vestermann biðjandi.
En hann veit, hvað um er að ræða, því að öllum á Krákueyju
er vel kunnugt, að á mdrgun á að fara fram brúðkaup. Malín,
dóttir Melkers, ætlar að giftast Pétri úr borginni, og allir fara
siglandi til nálægustu kirkju á meginlandinu. Skotta og Stína
eiga að vera brúðarmeyjar, og þær hlakka mikið til.
Telpurnar halda áfram göngu sinni í rigningunni og þær ræða
sin á milli um það, sem í vændum er.
„Skrítið, að allar stelpur skuli gifta sig," segir Stína. ,,Að
lokum verða ekki eftir aðrar hér á eyjunni en þú og ég.“
„Nú, allt í lagi,“ segir Skotta, „það gerir ekkert. Ég ætla heid-
ur aldrei að gifta mig.“
,,Ha, þú sagðir í gær, að þú ætlaðir að giftast þlikksmið,"
sagði Stína undrandi.
,,Nei,“ svarar Skotta og hristir höfuðið. ,,Ég er hætt við það.
Finnst þér nokkurt vit í því að giftast bláókunnugum manni?“
„Nei, það held ég ekki,“ segir Stína hugsi. „En ég hlakka
samt til morguns. Þetta verður í íyrsta sinn, sem ég fer f brúð-
kaupsveizlu."
Öllum til ánægju er veðrið betra daginn eftir. Sólin skín og
himinninn er heiðblár. Heima hjá Melker eru ailar hendur á lofti,
því að von er á gestum um kvöldið. Búrið er fleytifullt af alls kyns
67