Æskan - 01.04.1970, Side 20

INGIBJÖRG ÞORBERGS:
TAL OG TÓNAR
íslenzk yngismær, Henný Hermannsdóttir, er mér — og eflaust
mörgum á ýmsum aldri — ofarlega í huga núna. Ég óska henni
hjartanlega til hamingju með sigurinn í hinni alþjóðlegu fegurðar-
samkeppni, sem haldin var í Tokíó.
Það þarf mikið til að verða nr. 1 í slíkri keppni. Henný vann
því stóran sigur, sem ég ætla aðeins að hugleiða nánar.
Fyrst velja 42 lönd keppendur, sem taldir eru hafa þá kosti,
sem þarf til þátttöku. Hinar útvöldu ungu stúlkur verða að skara
fram úr jafnöldrum sínum á mörgum sviðum, t.d. í einhverri list-
grein, fegurð, framkomu o.fl. í sambandi við EXPO 70, heimssýn-
inguna í Japan, er svo haldin hátíð unga fólksins. Þessar úrvals-
stúlkur frá öllum 42 löndunum koma þar fram og er tekið tillit
til framkomu þeirra þar, í sjálfri keppninni. Er svo valið úr þess-
um íríða og vel gefna flokki. Eftirsóknarverðust eru fimm efstu
sætin, og þá vitanlega fyrst og fremst forustusætið.
Hvað gerist?
Jú, íslenzk stúlka fer með sigur af hólmi, fremst í röð ungra
úrvalskvenna. Og þar með er hún krýnd alþjóðleg drottning.
Við hugsum alltaf mikið um góða landkynningu, sem von er.
Þetta er því ekki aðeins persóknulegur sigur íyrir Henný, heldur
sigur fyrir allt íslenzkt æskufólk, — sigur fyrir ísland. En geta
Þessi mynd er tekin af Henný Hermannsdóttur, íslenzku stúlk-
unni, sem varð númer 1 í fegurðarsamkeppni, sem fór fram í Japan
fyrir skömmu, og ér hún aS veifa til áhorfenda um leiS og krýn-
ingin fór fram.
jaínaldrar hennar hér heima hreyknir sagt: — Við völdum hana!
— Nei, ekki geta þeir sagt það.
Hverjum ber þá að þakka, að Henný fékk tækifæri til að taka
þátt í alheims-fegurðar- og hæfnikeppni? Því miður eiga landar
hennar þar minnsta hlut að máli.
Ég veit, að það á ekki að telja ósigrana á degi sigursins.. Leyfi-
legt er þó að velta fyrir sér ým6u, sem manni finnst, að öðru
vísi mætti vera. Satt að segja undraðist ég mjög íslenzkt æsku-
íólk, þegar það átti kost á að kjósa Henný sem fulltrúa íslands til
þátttöku í alheimskeppni en kaus hana ekki (að sigurvegurum
ólöstuðum). Sigur hennar er því að viss leyti sigur fyrir mig því
ég sagði: Hvað er að fólkinu.hér? Sér það ekki, að þessi stúlka
hefur alla kosti, sem þarf til að sigra?
Jú, eflaust sáu það allir. En Ijót kerling, sem nefnist Öfund,
hefur lengi ráðið miklu hér í landi. Ef einhver skarar fram úr, er
eftir fremsta megni reynt að halda honum til baka. — „Hingað og
ekki lengra," segir almenningur! Alls staðar rekur maður sig á
slíkt hugarfar, hvort heldur keppt er um stöður eða viðurkenningu,
fegurðardrottningartitla eða einhverja ennþá æðri titla. Hvar-
vetna kemur í Ijós að hæfni og menntun eru hér einskis metin.
En er það vegna þess, að synir og dætur þessarar þjóðar —
hvaða aldursflokki, sem þau tilheyra — kunni ekki að velja rétt?
Nei! Eitthvað annað en heimska held ég að það sé. — Sagt er,
að öfundin sé tilfinning eigin vanmáttar. Sagt er einnig, að glöggt
sé gests augað. Merkur doktor, sem dvelst hér, var í útvarps-
viðtali spurður að því, hverjir honum þættu helztu gallar Islend-
inga. Hann fór fínt í að svara, en eitthvað minntist hann á seina-
gang og óstundvísi. Einnig þótti honum sérlega áberandi hér,
einhvers konar jafnaðartilfinning. Allir ættu að vera jafnir, — eins
og enginn mætti komast lengra en annar. — Hann útskýrði það
eitthvað nánar, en útkoman varð sú sama og ég fékk hér áðan.
Ég minnist líka að hafa lesið eftirfarandi yfirlýsingu Nóbels-
skáldsins okkar: „En hér heima man ég ekki til þess, að ég hafi
siegið i gegn, sem kallað er ..Og ennfremur segir Halldór
Laxness: „Mínar vinsældir eru innflutningsvara, fluttar inn í landið
frá útlöndum."
Að hugsa sér, ef siíkt gullkorn hefði verið traðkað niður í sand-
inn! En ekki eru allir svo heppnir að komast undir smásjá þeirra
þjóða, sem þekkja gullkornið frá sandkorninu.
Ósk mín er því sú, að uppvaxandi kynslóð komi fyrst af öllum
auga á drottningar sína og konunga, lyfti þeim sjálf f hásaeti,
i stað þess að halda þeim niðri. — Og, að íslenzk æska vakni og
kveði niður þá gömlu norn, er Öfund nefnist.
Mig minnir, að eitt af kjörorðum unga fólksins sé RÉTTLÆTI-
Það lízt mér vel á. Vissulega getum við verið stolt af drottningum
okkar og konungum, — krýndum og ókrýndum, — heima og a
erlendri grund. Og við erum þakklát þeim, er orðið hafa föður-
landi sínu til sóma.
Einum þeirra íslandssona vil ég sérstaklega þakka hér nú.
því að tónarnir, sem fylgja þessu tali, eru samdir við eitt af
Ijóðum hans, er nefnist „Drottning söngsins". Maðurinn er dr-
Richard Beck, vestur-íslenzkur prófessor eins og flestum mun
kunnugt, því Ijóð hans og greinar hafa oft verið birt í blöðum
hér heima.
Enn eina drottningu vil ég bjóða velkomna í þessum mánuði,
en það er Drottning sumarsins.
Svo þakka ég ykkur veturinn og kveð með ósk um
GLEÐILEGT SUMAR!
Ingibjörg.
220