Æskan - 01.07.1976, Blaðsíða 6

f]
að var einu sinni fuglahræða, sem kom gang-
* andi eftir þjóðveginum og mætti lítilli skógar-
mús.
„Hvað er að tarna?“ sagði skógarmúsin, sem
hét reyndar Bertína. „Fuglahræða að ganga eftir
þjóðveginum. Það hef ég nú alarei á ævi minni séð
áður.“
„Einhvern tima verðgr allt fyrst," sagði fuglahræð-
an, sem reyndar hót Finni, en var alltaf kallaður
Finni fuglahræða.
„Hvað á ég að gera? Það þarf enginn á mór að
halda. Það er alls staðar búið að reka mig í burtu.
þar sem ég hef haft vinnu. Allir segja, að ég sé 0
meinlaus, ég er ekki fær um að hræða einn einasta
fugl. Siðastliðna viku var ég í garði, þar sem u*u
ákaflega falleg vetrarepli. Svo þegar fuglarnir komuj
varð ég svo glaður, að ég fór að syngja fyrir þá
staðinn fyrir að reka þá. Áður en ég gat áttað m'9-
var maðurinn, sem átti garðinn, búinn að henda mé
á hausinn út úr garðinum. — Það á ekki við mig 0
vera fugiahræða og þess vegna fer ég nú út ( heim'
inn til að skoða mig um. Hver veit? Ef til vill f'nn
ég einhvern, sem getur notast við verkin min.“
„Ekki veit ég, hvað hægt er að láta fuglahrasðu
4