Æskan - 01.07.1976, Blaðsíða 20

Lína litla
^^7’eslingurinn hún Lína litla
og hann Kobbi voru a3
gráta — þau voru svo þreytt og
svöng, en þau áttu hvergi athvarf,
þar sem þau gætu fengið matarbita
að borða, eða flet til að liggja í.
„Við verður að reyna að leita uppi
heylön til að sofa í,“ sagði Lína við
bróður sinn, ,,og ég sá áðan garð
með gulrótum i — eigum við ekki
að ná í nokkrar og eta þær?“
,,Er það ekki stuldur?" spurði
Kobbi litli skelkaður, því að móðir
hans hafði sagt honum, að maður
mætti ekki stela.
„Jú, það er víst þjófnaður," sagði
Lína vonieysislega, „en líttu á •—
sérðu Ijósglætuna þarna? Hver veit,
nema þar eigi gott fólk heima, sem
gefi okkur mat og húsaskjól."
Svo tóku börnin höndum saman
og leiddust og stefndu beint á Ijós-
ið. Það var rétt svo að þau grilltu (
það, því það var ákaflega veikt og
flöktandi.
Þeim hafði liðið illa, litlu systkin-
unum, því að foreldrar -þeirra voru
bæði dáin og þau urðu að yfirgefa
heimilið og fara á flakk, til að leita
sér uppi nýjan samastað. En enginn
vildi leggja þeim lið, og nú voru
þau bæði þreytt og soltin, en þau
höfðu villst eitthvað upp í fjöll og
vissu alls ekki i hvaða átt þau ættu
að fara til þess að komast til manna-
byggða, þegar þau komu auga á
Ijósglætuna.
„Líttu á Lína, hérna eru þrep eins
og í stiga,“ sagði Kobbi undrandi
og gekk upp þrepin.
„Hvert skyldu þau liggja?" svar-
aði systirin og elti Kobba, og þau
voru svo förvitin, að þau gleymdu
alveg, hve þreytt þau voru, en héldu
áfram að ganga upp þessi þrep,
þangað til þau voru komin upp á
gríðarháa fjallsbrún og nú sáu þau
lítið hús skammt frá.
Og það var úr kvistglugganum ó
húsinu, sem Ijósið skein. En nu
opnaðist lúga í þakinu og ofurlftill
snáði með sitt skegg og skotthúfu
gægðist út um gatið, með kertaljós
í hendinni.
„Hvað gengur á, hvað viljið Þ'®
hingað?“ spurði hann forviða, Þe9‘
ar hann kom auga á Línu og Kobba,
sem stóðu grafkyrr og störðu ó
hann.
„Við ætlum bara að biðja þig urT1
ofurlítinn matarbita og svo að loía
okkur að liggja einhvers staðar ina>
[ nótt, því að við erum bæði þreyt*
og svöng,“ sögðu bæði börnin f
einu.
„Aumingja börnin, eruð þið baeð'
þreytt og svöng? Komið þið inn
snatri, því að ég á fullan pott a
graut, og svo á ég víst hlýjan krók
Ef þið viljið að fatnaðurinn ykk-
ar endist vel, þá þurfið þið að hafa
eftirfarandi í huga:
Styrkið flíkina þar sem hún slitn-
ar mest, áðuren hún gatslitnar. Ger-
ið við hneslur og styrkið tölur, áð-
ur en þær detta af. Gerið strax við
slysagöt og rifur, annars stækka
þau.
Farið vel með íverufötin og hald-
ið þeim vel við. Reynið að láta þau
halda laginu í lengstu lög með því
að fara gætilega í þau og láta þau
fara vel.
Hengið ytri fatnað, kióla, blússur
o. fl. á hæfilega stór herðatré. Skór
eru settir á hæfilegan leist. Hattar
eru hengdir upp þannig, að lögun
þeirra haldist. Ef fatnaðurinn er rak'
ur, verður að gæta þess vel að hann
krumpist ekki. Best er að hengj3
fatnaðinn við yl, þangað til hann
er þurr.
Ef föt hafa óhreinkast verða ÞaU
að þorna alveg, áður en þau erU
burstuð. Fötin á að bursta engu síð'
ur en skóna á hverjum morgni,
ur en farið er í þau eða þau erU
sett til geymslu. Um leið og fótin
eru burstuð er aðgætt, hvort ekki
þurfi að gera við þau, hreinsa e®a
pressa. Blettir eru teknir burt jaín'
óðum og þeir koma. Því nýrri sem
bletturinn er, því auðveldara er a®
ná honum burt aftur.
18