Æskan - 01.11.1978, Blaðsíða 11

Tveir menn gengu á járnbrautar-
teininum. Það var þéttur skógur allt í
krir>g. Allt í einu kom hraðlest í Ijós
Wnr aftan þá og nálgaðist óðfluga.
~~ Nú verðum við að hlaupa, sagði
annar.
Svo hlupu þeir af stað eins og fætur
to9uðu. En lestin kom sífellt nær.
~~ Við verðum að hlaupa inn í
sk°ginn, másaði annar.
~~ Fíflaskapur, sagði hinn. — Ef
viö losnum ekki við hana á teinunum,
^aupum við hana aldrei af okkur í
j sk°ginum.
^egar Kúbumálið var á döfinni,
Veitu margir því fyrir sér, hver munur-
'nn væri á árásarvopnum og varnar-
v°Pnum. Bob Hope skilgreindi mun-
'nn á þennan hátt: — Ef maður
, stendur fyrir framan vopnið, er það
Sr°sarvopn. Ef maður stendur fyrir
j af'an það er það varnarvopn.
Danny Kaye sagði um Svía: — Það
eins að hrista tómatsósu úr flösku
°9 að kynnast Svíum. Fyrst kemur
ekkert, svo kemur allt í einu.
^aurice Blaustein, þekktur auglýs-
ln9amaður í Frakklandi, var spurður
Um það, hvort auglýsingar hefðu í
rauninni nokkurt gildi. Hann svaraði:
þegar hæna hefur verpt, gaggar
^ún svo allir geti heyrt atburðinn.
e9ar önd verpir, lætur hún ekkert til
a'n heyra. Afleiðingin: Allir kaupa
^nuegg, en fáir láta sér detta i hug
aú kaupa andaregg. Þar sjáið þið mátt
au9lýsinga.
, kegar Fransmaðurinn fer til tann-
i ^knis, segir hann: Verður það Ijótt?
j ióöverjinn segir: Verður það
Varanlegt? Skotinn segir: Verður það
er
Ég er að selja merki til styrktar fötluðum, svarar telpan og kemur nær. Það var
og, segir Ella. Farðu hérna ofan í skjóðuna mína til fóta, hondin er mér gagns-
laus sem stendur og taktu úr henni einn tíukrónaseðilinn. Lokaðu svo vel a eftir
þér báðum hurðum, mér er illa við súginn.
— Já, segir telpan, sem lokið hefur erindinu og heldur til dyra. Vertu sæl og
þakka þér fyrir.
- O svei því ansar Ella, þeir eiga bágt sem ekki geta notað utlimina.
Það líður stundarkorn og notaleg værð er að færast yfir Ellu gömlu þegar
aftur er gengið um og barið hljóðlega á herbergisdyrnar.
Önnur telpa er komin í heimsókn. Hún stappar niður fótunum og blæs í kaun.
— Og hvað vilt þú nú skinnið mitt í dag, spyr Ella.
- Eg er að selja merki til styrktar heyrnardaufum, svarar telpan. - Þokaðu
þér nær lambið mitt, segir Ella, það er einhver skollinn hlaupinn í hlustirnar.
Hvað varstu annars að segja.
— Ég er með merki til styrktar heyrnardaufum, endurtekur telpan. Þau kosta
tíu krónur.