Æskan - 01.11.1978, Qupperneq 36

hafði úti á götunni, og gleði þeirra
hafði góð áhrif á Tom. Hann varð að
hlæja líka. Það dugði ekki að gefa upp
alla von. Mörgum öðrum leið miklu
lakar. Auk þess hafði læknirinn sagt,
að batahorfur væru góðar. — Eftir
einn mánuð — jafnvel fyrr. Bara að
ekki hefði staðið svona á, að jólin voru
að koma . . . Þrátt fyrir allt ríkt' gleði á
heimili hans þetta kvöld. Það vartalað
um jólin, og mamma hafði áreiðan-
lega eitthvað gott í pokahorninu. —
Þau vissu það . . .
Það var komið að Þorláksmessu-
kvöldi. — Það var hætt að snjóa. Hin
lággenga skammdegissól sendi
rauðleita geisla yfir hina hvítu borg.
Bærinn var orðinn skínandi fagur og
hreinn eins og vetrarmjöllin. Yfir hon-
um hvíldi nú eins konar ævintýrablær.
Allir, sem um göturnar fóru, voru að
flýta sér. Jólin höfðu sett svip sinn á
allt, bæði lifandi og dautt.
Tom Wang var aleinn heima. Sylvía
hafði farið út með börnunum. —
Hann leit á fiðluna sína. Það var gott
hljóðfæri. Hann gæti fengið fyrir hana
mörg hundruð krónur. Átti hann að
selja hana og koma svo Sylvíu og
börnunum á óvart, með því að kaupa
fínar jólagjafir fyrir andvirðið? Eitt-
hvað reglulega fallegt og skemmti-
legt? — Hann horfði á fiðluna. —
Hann þreifaði á henni. — Hann myndi
aldrei fá svona góða fiðlu aftur. . .
Dyrabjöllunni var hringt, Tom kom
fiðlunni á sinn stað, gekk til dyra og
lauk upp hurðinni.
Fyrir utan stóð vel klæddur herra-
maður og tíguleg kona.
,,Afsakið,“ sagði ókunni maðurinn.
,,Eruð þér faðir Þórs og Brittu? Þér
skiljið . . .“
„Gjörið svo vel að koma inn," sagði
Tom. ,,En þér verðið að fyrirgefa . . .
þér skiljið . . Hinir ókunnu gestir
brostu.
„Jæja, það er rétt að koma að efn-
inu. Ég heiti Lind og þetta er konan
mín. Við erum einmitt að vinna að of-
urlítilli kvikmynd, og erum nú, eða
réttara sagt: við vorum að leita að
tveimur börnum, sem eru á aldur viö
börnin ykkar. Nú fyrir skömmu tókum
við nokkrar myndir af þeim úti á göt-
unni ásamt nokkrum öðrum börnum,
svona til reynslu. En okkur líkaði best
við Þór og Brittu, og þau falla ágæt-
lega inn í þessa kvikmynd. Nú er ég
kominn til að spyrjast fyrir um, hvort
þér hefðuð nokkuð á móti því, að
börnin yðar kæmu fram í þessari
kvikmynd okkar."
Um þetta var svo rætt nokkra stund,
og Tom gaf að sjálfsögðu leyfi til
þessa. En í þessum svifum kom Sylvía
og börnin heim, og nú varó mikil gleði
á heimilinu.
En ókunni maðurinn hélt áfram:
„Auk þess hef ég fengið að vita, að
þér eruð hljómlistarmaður, herra
Wang, þótt þér hafið, vegna slyss,
orðið að leggja það á hilluna í bili. En
nú vantar mig mann til að stjórna
tónlistinni í kvikmyndinni."
Tom Wang brosti. „Éggæti hugsað
mér, að það kæmi sér vel fyrir yður að
fá einhverja fyrirframgreiðslu,“ hélt
ókunni maðurinn áfram, „því að við
byrjum ekki fyrir alvöru á þessu verki
fyrr en eftir jól. Hérna eru fimm-
hundruð í bili, og svo gerum við
samning á sínum tíma . .
Og svo kom aðfangadagskvöldið á
heimili Wangshjónanna, og það
mundi enginn slíkt jólakvöld. Gjöfun-
um var raðað umhverfis jólatréð. Þar
var nú margt fallegt og gott. En eitt var
þó öllu ööru betra. Gleðin yfir því, sem
gerst hafði setti svip sinn á þetta jóla-
hald. Svo gengu þau öll kringum tréð
og sungu af einlægri gleði og jóla-
fögnuði: „Heims um ból" og „í Betle-
hem er barn oss fætt".
Þýtt úr norsku H. J. M.
LEIKUR
AÐ TÖLUM
Taktu tölurnar 1, 2, 3, 4, 5 og 6
og settu þær í auðu reitina þann-
ig, að útkoman verði ætíð 18
hvort sem tölurnar eru lagðar
saman lárétt eða lóðrétt.
PÓSTUR
wmm—mmmmmmmmmmmm—m
í DANMÖRKU
Hún notar hjólið sitt við útburð
póstsins og einkennisbúningur j
hennar er fagur-rauður. "
Hvenær fáum við hér á ísland'
svona snotra pósta?