Æskan - 01.11.1978, Qupperneq 38

Einu sinni var tréhestur. Hann stóð uppi á hillu í leik-
fangabúð. Það var fleira á þeirri hillu: skip, bifreið, járn-
brautarlest og brúða. Oft komu foreldrar inn í búðina og
keyptu eitthvað fallegt. En enginn vildi hestinn. Búðar-
stúlkan tók skipið, bifreiðina og járnbrautarlestina, hvert
á fætur öðru, vaföi þau innan í pappír og sendi þau burt.
En hesturinn og brúðan urðu eftir.
Það liðu margir dagar og margir komu til að kaupa
leikföng, en hesturinn og brúðan voru samt kyrr á sínum
stað, bæði tvö.
Hvernig haldið þið, að hafi staðið á því?
Það er leiðinlegt að segja frá því, en þau voru svo Ijót.
Konan, sem átti brúðuna, hafði áhyggjur af þessu og
sagði við sjálfa sig: Nú læt ég hestinn og brúðuna út '
gluggann. Það má þó reyna það.
Þegar þau voru komin'út í gluggann, sá þau fjöldl
manns, en enginn gerði sér ferð inn í búðina til að kaupa
þau.
Einn góðan veðurdag komu tvær litlar stúlkur, sem
leiddust, því að þeim kom alltaf vel saman. Þær námu
staðar fyrir utan gluggann og stóðu þar lengi steinþa9l
andi.
,,Sjáðu brúðuna! Ég hef aldrei á ævi minni átt svona
fallega brúðu", hvíslaði Sigrún. ,,Mig langar til aó eiga
hana“.
,,Mig langar meira til að eiga hestinn. Ég hef aldrei a
hest", sagði hin. Hún hét Margrét.
,,Ég ætla að biðja mömmu að gefa mér brúðuna í jó|a
gjöf", sagði Sigrún.
,,Þá ætla ég að biðja mömmu mína að gefa mér hestinn
í jólagjöf", sagði Margrét.
Daginn eftir komu báðar telpurnar að glugganum.
,,Brúðan mín er hér enn", sagði Sigrún.
,,Og hesturinn minn er hér enn“, sagði Margrét. ^
,,Brúðan mín á að heita Laufey", sagði Sigrún. ..c9
ætla að sauma henni afskaplega fallegan kjól".
,,Og hesturinn minn á að heita Glófaxi", sa9
Margrét. ,,Hann á að standa á hillu ofan við rúmið mit*
Telpurnar urðu nú að fara heim til sín aftur.
„Verið þið blessuð og sæl, Laufey og Glófaxi". sögöu
þær. Sigrún og Margrét komu að búðargluggsnum
hverjum degi og töluðu við brúðuna og hestinn. E'nLi
sinni var mamma Margrétar með henni.
„Sjáðu, mamma, sjáðu, mamma. Þessa brúðu langar
Sigrúnu til að eiga. Og mig langar til að eiga hestinn
Hann heitir Glófaxi, mamma. Viltu ekki gefa mér hann
jólunum?"
„Ég þori ekki að lofa því elskan. Ég þarf að kaupa
handa þér skó og sokka fyrir jólin, og svo náttúrle9a
kerti".
„Hefurðu svona litla peninga, mamma?" Þetta segir
mamma Sigrúnar líka. Hún getur ekki keypt handa henn'
brúðuna".
Daginn eftir stóðu telpurnar enn fyrir utan gluggann'^
„Við fáum ekki Glófaxa og Laufey í jólagjöf, en
skulum fara hingað á hverjum degi, til að horfa á ÞaU'
þau verða kyrr í glugganum", sagði Margrét.
Þær læddust ajla leið heim til Sigrúnar. .
-----Það var kominn aðfangadagur. Glófaxi og La
ey stóðu enn úti í búðarglugganum.