Æskan - 01.02.1980, Blaðsíða 20

Stór blómabeð og víðáttumiklir grasfletir voru um-
hverfis gamla herragarðinn ,,Hillview", sem Bert Shack-
lock milljónamæringur og plastframleiðandi hafði keypt
sér. Hann hafði endurnýjað allt í herragarðinum og m. a.
látið gera flugvöll, svo að hann gæti flogið daglega til
verksmiðju sinnar, sem var í ca. 200 km fjarlægð. Hann
var þaulreyndur og varkár flugmaður, enda virtist frændi
hans, Johnny, skelfdur og undrandi, þegar hann sagði
leynilögreglufulltrúunum, Hurlock og Snapham, og Dr.
Walnut frá atburðinum. Þeir stóðu og horfðu á flugvél
Shacklocks, sem hafði nauðlent 100 metra frá húsinu.
Frændinn átti erfitt með að útskýra málið, svo að Hur-
lock sneri sér til brytans, Gregorlusar.
„Ég sá ekki þegar slysið varð," sagði hann. ,,Ég heyrði
ekkert óvenjulegt. Ég var niðri í kjallara!"
,,Þá verðum við að ónáða yður meira," sagði Hurlock
við Johnny. ,,Hvar voruð þér, þegar slysið varð?"
Einkaerfingi Shacklocks benti í átt að garðinum.
,,Ég var úti á skotbrautinni að reyna nýjar byssur,"
sagði hann.
,,Sáuð þér ekki nauðlendinguna?"
,,Jú, ég sá frænda beygja til vinstri eins og hann ætlaði
að lenda; svo dó á vélinni og flugvélin hrapaði til jarðar.
Ég tók til fótanna, en því miður. . . frændi var dáinn!"
,,Það er víst ekkert tæknilega fullkomið," sagði Hur-
lock, „nema kannski handjárn! Gerðu skyldu þína,
Snapham!"
Hvern átti að handjárna og hvers vegna?
juueij Q|A eusoi ueujef6 ip||A 60
sujs epuæjj jöugjaoiuje uueg jba t6es je jnge 60 sujg
',,AA8!A||!H“ J|fA }6e| 6ne|j U!|8A6n|j 60 Q!8| lun juujs nssÁq
-!Q!8A Q0iu eu||8A b }ne>|s uuipuæjj '6!S epueq }>|j|S Q!;e|
!0jpie !q;8L| jnQeiu6nu jnq;3/ ujqiu !>|>|e nja jbuuijbiqa
-6n|; |o[qje6u!pu0| qb luujpuÁtu e b68|!U!8j6 ;ses qbc|
:jbas
30. Aftur lá leiðin að litla húsinu á krossgötunum. Þar
stóðu gamli maðurinn og faliega stúlkan. Prínsinn
hleypti á harða spretti að gerðínu og nú var hann ekki
seinn á sér, en greip stúlkuna og lyfti henni upp á
hnakkinn fyrir framan sig. Aldrei þessu vant brosti nú
gamli maðurinn út að eyrum. „Nei og aftur nei!“ hrópaði
prinsinn. „Nú hef ég fundið mér failega og duglega
stúlku, sem er alveg eins skapi farin og ég, og hún skal
verða konan mín og engin önnur.“ En gamli maðurinn
sem var enginn annar en kóngurinn, faðir Lindu prins-
essu, hló og stundi af ánægju og tautaði fyrir munni sér:
„Sá var góður, alveg eftir mínu skapi.“ Og svona endar
ævintýrið um góða prinsinn.
HVAR ER HAMARINN?
Rétt áðan lá hann þarna í dótinu. Liggur hann þar
kannski ennþá? Getið þið sagt um það?
juujpuAui e uj6aui ej;sujA
sofj j uujjeuieq jnui8>| ecj ‘q;a juujpuAui ngnus :6u;uQeu
Skrifið öll heimilisföng til blaðsins greinilega
18