Æskan - 01.04.1981, Síða 6

ÆSKAN á erindi til allra, bæði yngri og eldri
móti mér. Ég lamdi hann fast en samt
gat hann gleypt af mér hausinn.
— Þetta er ekki satt!
— Jú víst.
— Af hverju ertu þá ekki dáinn?
— Því ætti ég aö vera það? Ég synti
til strandarinnar og fór heim.
— Hauslaus?
— Já, auðvitað. Til hvers heldurðu
að maður þurfi að hafa höfuð?
— Hvernig gastu séð hvert Þu
varst að fara ef þú hafðir ekki höfuð?
— Ég labbaði bara áfram. Þaó er
enginn vandi að labba hauslaus!
— Hvernig stendur þá á því að þú
ert með höfuð núna?
— Þetta er nýtt höfuð sem óx upp
af hálsinum.
Þetta var sniðugt hjá honum, hugs-
aði Steini og var hálf öfundsjúk-
ur. Hann langaði að segja eitthvaó
ennþá ótrúlegra svo að hann sagði:
— Þetta er svo sem ekkert, einu
sinni fór ég til Afríku og þar var
krókódíll sem át mig upp til agna.
— Þetta er lygi, sagði Mikki
hlæjandi.
— Nei, alls ekki.
— Af hverju ertu þá sprelllifandi
núna?
— Krókódíllinn skyrpti mér út úr
sér seinna.
Mikki þagði. Nú vildi hann finna upp
ennþá sniðugri sögu og hugsaði í
nokkrar mínútur. Síðan kom sagan
hans:
— Ég var að ganga eftir götu fyrir
nokkru. Allsstaðar voru bílar og . . •
— Ég veit hvað þú ætlar að segja.
hrópaði Steini. Þú ætlar að segja að
bíllinn hafi keyrt á þig en þú ert búinn
að segja þá sögu!
— Mér hafði ekki einu sinni dottió
það í hug!
Tveir strákar, sem við skulum kalla J
Mikka og Steina, sátu á bekk í |
garðinum og voru að tala saman. En j
þeir voru ekki að tala um þá hluti sem
drengir tala venjulega um. Þeir voru
að segja hvor öðrum ótrúlegar sögur
svqað fólk hefði getað haldið að þeir
heföu veðjað um það hvor væri meiri |
lygari.
— Hvað ertu gamall? sagði Mikki.
— Níutíu og fimm, en hvað ert þú
gamall?
— Ég er hundrað og fjörutíu ára, í
sagði Mikki. Veistu hvað, ég var mjög
stór, eins og Tóti frændi. En svo varö ]
svona lítill aftur.
Steini sagði: — Ég var einu sinni
lítill, svo varð ég stór og síðan lítill
aftur. Bráðum verð ég stór á nýjan leik.
— A meðan ég var stór, sagði
Mikki, gat ég synt yfir ána.
— Iss, ég gat synt yfir vatnið!
— Og hvaö með það. Ég gat synt
yfir hafið.
— Ég kunni einu sinni að fljúga.
— Má ég sjá, hvernig flýgurðu?
— Ég get það ekki lengur, ég er
búinn að gleyma hvernig á að fljúga.
Þá sagði Mikki: — Einu sinni er ég
var að synda í sjónum kom hákarl á s
Hér er ívar að reyna að upphugsa einhverja lygasögu.
LITLU LYGALAUPARNIR
4