Æskan - 01.09.1983, Qupperneq 13

„Það er ferlega
kalt í sjónum“
- segja ungir bryggjuveiðimenn á Ólafsfirði
D°ttli og Matti með fyrsta silung dagsins.
Þeim þykir það eflaust sjálfsagt að
tt'aupa á bryggjukantinum, sitja þar
°9 dingla fótunum fram af bryggj-
^ni rétt eins og krökkum í öðrum
b®jum, sem ekki hafa eins mikið
saman við sjóinn að sælda, þykir
sjálfsagt að vera í leik úti á túni.
Já, þeir fóru Iéttilega við allan leik á
bryggjunni í Ólafsfirði bræðurnir sem
kallaðir eru Matti, Sæsi og Döttli, en
þeir voru að veiða silung í höfninni er
blaðamann bar þar að. Það skal segj-
ast eins og er að blaðamanni þótti al-
veg nóg um hversu frjálslega þeir snáð-
ar umgengust höfnina, enda kom það á
daginn er blaðamaður fór að spjalla við
þá bræður að Sæsi, sem er sá yngsti af
bræðrunum, hafði dottið tvisvar i sjóinn
og bróðir hans, Döttli, þrisvar. Þeim
fannst lítið til þess koma að hafa farið
fram af bryggjunni „en samt var ferlega
kalt,“ eins og þeir sögðu.
Þeir bræður voru að eltast við silung
sem annað slagið lét sjá sig innan um
brak og óhreinindi sem flutu í höfninni.
Þeir skiptust á að nota stöngina sem
þeir voru með, að vísu var þetta stöngin
hans Sæsa en hinir bræðurnir höfðu
skilið sínar eftir heima, því var ekki um
annað að gera en skiptast á þegar von
var til að krækja í þann stóra.
„Það er svo erfitt að ná sumum
þeirra," sagði Matti, „þeir eru svo
snöggir að koma sér undan.“
- Hvað hafið þið veitt mikið í
sumar?
„Við erum búnir að fá svona 200,“
sagði Sæsi, en þá gripu bræður hans
fram í og sögðu að þeir hefðu fengið
um 200 silunga í fyrra en þeir væru
búnir að fá svona 60-70 í sumar. „Æi
já, það var í fyrra,“ sagði Sæsi, „en við
erum ekki búnir að fá neinn í morgun."
Þeir voru varla búnir að sleppa
orðinu er einn lítill silungstittur beit á hjá
þeim og það var ekkert verið að tvínóna
við hlutina því þeir bræður sviptu fiskin-
um upp á bryggju og þar var hann
afgreiddur á fagmannlegan hátt og síð-
an var byrjað á nýjan leik.
En hvað hafa þeir bræður fengið
stærstan fiskinn? „Við höfum fengið
einn sem var eitt kíló, það er sá stærsti
sem við höfum fengið," sögðu þeir.
Mestan hluta aflans sögðust þeir borða
sjálfir og líka létu þeir reykja hluta hans.
En hvað ætla þeir þræður að gera þeg-
ar þeir verða stórir.
„Auðvitað verðum við sjómenn,"
sögðu þessir skemmtilegu bræður frá
Ólafsfirði, Matti, Sæsi og Döttli.
Dagur.
13