Æskan - 01.11.1983, Síða 37

r~C
ÓGLEYMANLEG ÆSKUMINNING
)i
Hún var ekki nema 9 ára og lítil eftir aldri, elst af 7
systkinum. Þetta var daginn fyrir Þorláksmessu.
Vindurinn hvein og stórhríðin lamdi utan húsið, það
sá ekki út úr augum. Hún reis varla undan því þunga
fargi sem hvíldi á henni. Hvar er pabbi?
Það voru tveit dagar síðan báturinn, sem pabbi
hennar var vélstjóri á, fór í róður. Allir hinir bátarnir
höfðu komið að landi nokkurn veginn á réttum tíma,
en óveður hafði skollið á. Og báturinn sem pabbi
hennar var á var enn ókominn, kannski kæmi hann
aldrei. Og jólin voru að koma, ekki á morgun heldur
hinn. Hún stundi þungan, og þorði ekki að spyrja
mömmu sína, mamma var svo alvarleg á svipinn,
hún sagði ekkert, raulaði ekki einu sinni lagstúf, sem
hún var vön að gera. Hún sagði bara ekkert, gekk oft
út að glugganum og reyndi að sjá út, svo hamaðist
hún við að vinna. Systkinin voru öll sofnuð og
mamma hennar hafði sagt henni að fara upp að
hátta, en hún gat ekki fengið af sér að fara frá henni,
skilja hana eftir eina niðri með óttann og óveðrið. Já,
mamma var alltaf eitthvað að fást við - en hún? gat
hún nokkuð gert annað en verið hjá henni? „Farðu
nú að hátta", sagði mamma einu sinni enn, „kannski
verða þeir komnir í fyrramálið, þegar þú vaknar."
„Má ég ekki vera hjá þér?“ spurði telpan. „Ég ætla
að búa til nokkrar kleinur", sagði mamma. „Ég get
snúið upp á“, sagði telpan, og var nú heldur fegin að
geta kannski gert eitthvað. Mamma strauk henni um
vangann. „Jæja þá það, þú getur ef til vill ekki
sofnað." Telpan hrökk við. Var þetta ekki vélahljóðið í
bátnum? Hún þekkti vélahljóðin í bátunum í þorpinu.
„Nei, þetta er vir, sem slæst einhvers staðar utan í.
Það eru nú meiri lætin í veðrinu", sagði mamma. Þær
unnu þegjandi að kleinunum, telpan skildi að
mömmu hennar var ekki létt um mál, en hún hamað-
ist við vinnuna. Það var svölun í því að vinna. Hún var
nú farin að steikja kleinurnar, en telpan settist á gólfið
hjá eldavélinni og hallaði höfðinu upp að veggnum.
Hún var alltaf að hugsa um pabba sinn og mennina á
bátnum.
En Guð? Gat hann ekki bjargað þeim? Verst að
hún skyldi ekki kunna neina bæn um það, eins og
hún kunni nú mörg vers. En ef hún færi nú með
Faðirvorið og öll versin, myndi þá ekki Guð geta
fundið út, hvað hún væri að biðja um? Hún byrjaði á
Faðirvorinu og muldraði í barm sér, og svo kom hvert
versið á fætur öðru. Mamma hafði svo oft sagt að
Guð væri almáttugur, og það þýddi, að hann gæti
allt. Hann heyrði líka og sá allt, og þess vegna mátti
maður ekki blóta eða segja annað Ijótt, og ekki gera
neitt Ijótt. Það var aumt að vera svona lítil og geta
ekkert gert, það mátti ekki íþyngja mömmu með
áhyggjum, hún hafði víst nóg. „Ertu sofnuð þarna á
gólfinu?“ Mamma strauk henni um hárið „Það verða
engin jól, ef pabbi kemur ekki“, sagði telpan. „Við
skulum vona og trúa“, sagði mamma. „Nú er ég búin
með kleinurnar, nú förum við upp að hátta.“
Telpan mundi aldrei, hvernig hún hafði komist í
rúmið, en hún fann einhverja hlýju og frið streyma um
sig, og út frá því sofnaði hún.
„Hrefna, Hrefna, vaknaðu, pabbi þinn er kominn
heim.“ Telpan þaut upp, hún var alveg rugluð.
Mamma hennar stóð við rúmið, og telpan þurfti ekki
annað en líta framan í hana til að sjá það á svipnum,
að pabbi var kominn. Hún hentist fram úr rúminu, en
hann var ekki í rúminu þeirra. „Hann sefur niðri“,
sagði mamma. „Hann var svo þreyttur og úrvinda, og
láttu þér ekki bregða þó þú heyrir ekki hvað hann
segir, hann er svo hás, hann hefur orðið að kalla svo
hátt í storminum, óveðrið var svo óskaplegt, vélin
hafði bilað og þá rak á haf út, það tók tíma að koma
henn; í lag, þeir voru lengi að stíma í !and“.
Það hringsnerist allt í höfðinu á telpunni, en eitt var
víst. Pabbi var kominn, það voru jól á morgun. Hún
skyldi þvo honum pabba sínum í framan og um fæt-
urna, það gerði hún svo oft, þegar hann kom af
HVER GETUR FUNDIÐ JOLASVEININN?
Jólasveinninn hér á myndinni er nýkominn til borg-
arinnar, en hefur orðið viðskila við félaga sinn í allri
umferðinni. Getið þið nú ekki hjálpað honum til þess
að finna hann aftur? Hann mun vera með poka á
bakinu. Þið munuð finna hann hér í blaðinu, ef þið
leitið vel. — Ráðningar sendist blaðinu fyrir 20. janúar
1984. Fimm verðlaun, sem verða útgáfubækur Æsk-
unnar, verða veitt fyrir rétt svör. - Senda skal svör við
hverri þraut sér á blaði.
37