Æskan - 01.11.1983, Síða 41

Þessi leikur er þannig gerður, að
hann reynir mikið á hugkvæmni
þátttakendanna og kunnáttu, ekki
síður en krossgáta.
Áður en gestirnir koma, hefur
húsbóndinn skrifað fjölda af nafn-
spjöldum. Ýmis nöfn úr veraldar-
sögunni, svo sem Cæsar, Napó-
leon, - listamannanöfn, t. d. Thor-
valdsen, Michelangelo, - eða
nöfn, sem kunn eru heimafyrir, allt
frá ráðherrum, borgarstjóra, hæsta-
réttardómurum og til þeirra, sem
allir þekkja vegna þess að þeir eru
sérkennilegir.
Svona nafnspjald er fest á bakið
á hverjum gesti, en hann veit ekki
sjálfur hvaða nafn það er. Hann á
að reyna að geta sér þess til sjálfur,
af spurningunum, sem lagðar eru
fyrir hann.
Hugsum okkur til dæmis að einn
þátttakandinn hafi nafnið Napo-
leon. Hann er ef til vill spurður: -
„Hvernig var að vera á St. Hel-
enu?“ En spurningin á helst að
vera svo óljós, að sá sem spurður
er, geti ekki fyrr en í lengstu lög
þóst viss um, hvaða nafn hefur veriö
fest á bakið á honum.
Leit að góðgætinu
Þetta er leikur, sem börnin eiga
fyrst og fremst að taka þátt í, enda
getur verið til margs góðs bita að
vinna. Þátttakendur skipta sér í
flokka, helst ekki færri en þrír í
hverjum, og hefur hver flokkur sinn
foringja. í einum flokknum eru
hundar, í öðrum kálfar, í þriðja
lömb, í fjórða kettir o. s. frv.
Áður en leikurinn hefst hefur full-
orðna fólkið falið góðgæti hér og
hvar í híbýlunum, en ekki má það
vera of vel falið. Karamellum,
brjóstsykri, eplum, kökum, hnetum
og þvílíku er dreift hér og hvar, og
svo er „dýrahópunum" sleppt til að
leita. Nú reynir hver hópur vitan-
lega að finna sem mest, en „dýrin“
LAUMA
Þessi leikur er þannig, að þeir,
sem leika, sitja í hring, sem þéttast
þeir mega. Allir halda höndunum
fyrir aftan bak og einn heldur á ein-
hverjum hlut. Einn maður stendur í
miðjum hringnum. Réttir nú sá, er á
hlutnum heldur, hann að næsta
manni og svo hver að öðrum, en
þrautin er, að láta enga hreyfingu
sjást á handleggjunum, því sá sem
er í miðjum hringnum á að finna út,
hvar hluturinn er. í leiknum geta
tekið þátt eins margir og vilja.
mega ekki taka fundinn sjálf, heldur
eiga þau að gera foringja sínum að-
vart með því að gelta, jarma og
mjálma, svo að foringinn komi og
hirði fjársjóðinn. Stundum verða
tveir jafnfljótir til að finna hlutinn og
ráðast þá úrslitin af því hve foring-
inn er fljótur til að hirða hann. Á eftir
skiptir hver flokkur sínu jafnt á milli
sín.
41