Æskan - 01.11.1986, Qupperneq 7

Jólabamið
Jóhannes úr Kötlum:
Sko hvernig Ijósin Ijóma
á litlu kertunum þínum.
— Þau bera hátíð í bæinn
með björtu geislunum sínum.
Og margir iðrast nú eftir
ýmislegt, sem þeir gjörðu,
er hljómfagrar klukkur hringja
heilaga stund á jörðu.
Þau bíða eftir bjartri sálu,
sem brýzt gegnum myrkrið svarta,
og skœrum, ástríkum augum,
og ungu, fagnandi hjarta.
Sko hvernig skuggarnir flýja,
— í skotunum þeir sér leyna.
Nú glepur þig enginn geigur
við Grýlu eða jólasveina.
Sko hvernig gleðin skapast,
— nú skín hún í hverju auga.
Nú eru‘ allir brosandi og blíðir,
og búnir sinn kropp að lauga.
Þú finnur ilminn af ýmsu,
svo ósköp fallegu og góðu. -
Og jólagjafirnar glitra
í gegnum töfrandi móðu.
Þú brýtur upp bögglana þína,
— þér birtast Ijómandi sýnir.
Og allir vilja nú vera
vinir og bræður þínir.
En öllu, sem hjartað angrar,
hver einasti maður gleymir,
þegar um borð og bekki
hinn blessaði friður streymir.
Þú brosir, er loginn blaktir
á bláum kertum og rauðum.
Og öll þín óspillta gleði
yljar ríkum sem snauðum.
Þá kemur þú með þín kerti,
kveikir við jötuna lágu,
og réttir fram, hreina og hlýja,
höndina þína smáu.
Og bláeyga jólabarnið
þú berð inn í vöggu þína.
Og allir englarnir syngja,
og allar stjörnurnar skína.
Ó, guð! - Það er gaman að vera
Þú flýtir þér út í fjárhús,
- þérfinnst nú óþarft að hræðast. góða barnið - og finna
Það grætur yndislegt ungbarn, allan hinn undursamlega
sem áðan var þar að fæðast. yndisleik jóla þinna.
Þess foreldrar feimin bíða,
í fátækt og miklum vanda.
- Þau bíða eftir betra skýli,
barni sínu til handa.