Æskan - 01.11.1986, Side 14

sögðu tröllabörnin foreldrum
sínum það sem þau höfðu heyrt
um Jesúm og jólin.
„Hann vill að við séum alltaf
góð hvert við annað og fyrirgef-
um ef einhver lætur illa,“ sagði
tröllastelpan.
„Hann var líka maður. Við
erum bara tröll og búum í helli.
Við getum aldrei lært svona
siði,“ sagði tröllamamma.
„Hann fæddist í fjárhúsi og
samt gat hann það,“ sagði
tröllastrákurinn.
Tröllapabbi og tröllamamma
sögðu ekkert en urðu hugsandi
á svip, eftir því sem tröll geta
orðið því að venjulega hugsa
þau ekki mikið.
Þegar búið var að borða
gengu allir í kringum jólatréð.
Svo var röðin komin að jóla-
gjöfunum. Tröllafjölskyldan
átti engar jólagjafir en pabbi,
mamma og börnin ákváðu að
gefa þeim af sínum.
Tröllin urðu afskaplega glöð
og hissa þegar þau opnuðu
pakkana sína.
Tröllastelpan fékk brúðu með
bláum augum, strákurinn stóran
bíl, tröllamamma fallega
brjóstnælu og tröllapabbi rak-
spíra sem ilmaði um alla stofuna
þegar hann opnaði glasið.
Þau vildu endilega gefa eitt-
hvað í staðinn en það var úr
vöndu að ráða því að þau höfðu
ekki tekið neinar gjafir með sér
enda vissu þau ekki einu sinni
að það voru jól. Tröllahjónin
hugsuðu málið fram og aftur
þangað til þau fór að verkja í
stóru, ljótu tröllakollana sína.
Og þá fann tröllamamma ráðið.
„Við gefum þeim gullhring-
ana okkar,“ sagði hún.
Svo drógu þau af fingrum sér
fallegu gullhringana sem þau
höfðu keypt hjá dvergunum í
fjallinu. Hringarnir voru svo
stórir að þeir voru eins og arm-
bönd á pabba og mömmu. Og
hringarnir, sem Nonni og Sigga
fengu, voru of stórir til að tolla
á handleggjunum svo að þau
höfðu þá um öklana í staðinn.
Kvöldið leið og kertin brunnu
og allir voru glaðir og sælir.
Tröllin sáu hve allt er miklu
skemmtilegra þegar menn eru
góðir hver við annan í stað þess
að rífast og berjast.
„Nú hættum við að berja
börnin okkar og verðum alltaf
góð,“ sagði tröllapabbi.
„Eins og hann vildi þessi sem
fæddist í fjárhúsinu,“ sagði
tröllamamma. Hún átti svo erf-
itt með að muna nöfn.
„Já, eins og Jesús,“ sögðu
tröllabörnin.
Þegar tröllin bjuggust til
heimferðar var komið logn og
stjörnurnar skinu af heiðum
himni.
„Earna er jólastjarnan. Hún
kemur alltaf á jólunum,“ sagði
Nonni og benti á skærustu
stjörnuna á himninum.
„Nú lýsir hún okkur heim. Og
næsta ár þegar hún kemur aftur
vitum við að jólin eru komin og
þá ætlum við að halda þau
hátíðleg eins og þið gerið,“
sagði tröllamamma.
Svo kvöddu þau og gengu af
stað upp fjallið. Tröllapabbi og
tröllamamma leiddu börnin sín
og jólastjarnan lýsti þeim alla
leiðina, alveg heim í helli.
14