Æskan - 01.11.1986, Page 45

Framhaldssaga
barnanna
Myndskreyting:
Haraldur Haraldsson
og Guðný Haraldsdóttir
»Ég borðaði þessa,“
sagði Spúki hreykinn.
Hann tók lítinn kassa
upp úr vasa sínum.
I honum voru tvö hólf.
Oðru megin voru grænar
pillur, hinum megin rauðar.
»Grænar á morgnana,
rauðar á kvöldin,“
sagði Spúki brosandi.
»Má ég sjá þínar?“
Jói varð skrítinn á
svipinn og stamaði:
»Við höfum sko engar
pillur. Þetta er allt
öðru vísi hérna, miklu
erfiðara. Skilurðu?“
En Spúki bara hló.
Hann var alltaf glaður.
Það hlaut að vera gaman
að vera geim-strákur.
6. Geimfarið
Hppi í Stóra-Rjóðri
stóð geim-farið.
^að var grátt á lit og í
laginu eins og stór pottur.
Á hliðunum voru margir
litlir gluggar.
Hurðin var opin.
Mjór stigi lá niður
í rjóðrið.
Pabbi Spúka kom fram
í dyrnar: „Hvað er að sjá,
ertu kominn með jarð-búa
í heimsókn?“
Og hann brosti út að eyrum
alveg eins og Spúki.
Sá var nú skrítinn.
Hann var lengri og mjórri
en Spúki
og hafði risa-
stóra peru á hausnum.
Eyrun á honum voru blá
og stóðu út í loftið.
Jói klifraði upp í geim-
farið. Hjartað í honum
barðist af ákafa.
Að hugsa sér,
hann var kominn
inn í alvöru geimfar.
í geim-farinu
var bara eitt herbergi.
Þarna voru ótal takkar
í öllum litum.
Sumir blikkuðu, aðrir ekki.
45