Æskan - 01.04.1987, Blaðsíða 12

Skeleggur sk^arhöggsmaður
Texti: Olav Norheim og Hákon Aasnes
Teikningar: Hákon Aasnes
41. - Þrjóturinn hann Bjössi, rymur Óli Skóg-
fell. Hann hefur selt svo mikið að nú vill enginn
kaupa af mér. Vill enginn í þessum vesæla bæ
kaupa jólatré? öskrar hann svo hátt að allir snúa
sér forviða við.
42. - Nei, þetta gengur ekki, hugsar Óli. Hann
finnur að hann er þreyttur, þyrstur og svangur
og heldur áleiðis að veitingahúsinu.
45. Bjössi læðist eftir þröngum göngum í rammri
steikarbrælu frá eldhúsinu. En bakdyrnar eru
læstar. - Ég verð líklega að laumast út um
9óggann, hugsar Bjössi.
46. Bjössi hefur engar vöflur á en sveiflar sér út
um gluggann. Hann þykist viss um að fallið
verði ekki hátt. Það er raunar rétt en lendingin
verður þó með öðrum hætti en hann hefði 'helst
kosið.
43. Bjössi er einmitt að bíta í níundu sneiðina
þegar hann sér Óla koma inn. - Ekki er að sjá
að herra Skógfell sé í hátíðaskapi! Mér er líka
nær að halda að ég sé orðinn saddur... hugsar
Bjössi.
44. - Óli verður að fá að borða í friði. Hann
gæti misst lystina af að sjá mig. Réttast er að
hafa sig á brott. Hvað, eru engar neyðardyr hér?
Ég hélt að lög mæltu fyrir um það.
47. Ekki er auðvelt að meta hvort betra hefði
verið að lenda á lokaðri ruslatunnu! Ekki verður
annað sagt en lendingin sé mjúk en það sem.
tunnan hefur að geyma er ekki kræsilegt...
48. - Ég get ekki gengið svona um bæinn. Ég
verð að komast einhvers staðar inn til að þvo af
mér óhreinindin... Bjössi hleypur hratt að næstu
dyrum án þess að hugsa um hvað innan þeirra
sé.
12