Æskan - 01.12.1988, Blaðsíða 58

KlumpacLís ogjaðir hennar höfðu opnað búr
hamstursins - en þegar kötturinn kom á
vettvang varð Strumpur að grípa til galdra-
kunnáttunnar. Hann ruglaðist í þulunum
og kisa varð ekki blóm heldur stærðar
randajluga! Hamsturinn hljóp háskrækj-
andi til Lalla sem kominn var á vettvang og
hann setti þau Klumpadís í vasa sinn . . .
sæi ekki að neinn ræki það þangað.
Annars staðar hljóp það út. Við hvað
skyldi það vera hrætt?
Hundarnir vildu eta kettina og
kettirnir fuglana og fuglarnir flug-
urnar.
Mig var farið að svima og ég þreif í
„Heyrðu,“ sagði ég. „hvort eigum
við að skíra þennan stað Óðsmanns-
bæ eða Skrýtnuborg?“
„Hja,“ sagði hamsturinn. „Ég held
að hann heiti eitthvað nú þegar. En
ég mundi náttúrlega helst vilja að
hann héti Hamstrahjólið.“
Ég vaknaði við að þó nokkur velt-
ingur var kominn á vasann. f>að
gustaði líka ofan í hann. Lalli hlaut
að vera kominn út.
Hamsturinn vaknaði nú líka og fór
að þvo sér um trýnið eins og hann
var vanur. Þá lokaði Lalli vasanum
svo að það hlýnaði aftur inni hjá okk-
ur. Mig langaði til að sjá eitthvað af
þessum stóra heimi svo að ég leitaði
þar til ég fann svolítið gat á vasanum.
Ótrúlegir og furðulegir hlutir
blöstu við. Ég horfði og horfði. Mér
sýndist allir vera að reka alla til og
frá. Bílarnir flautuðu eins og vitlausir
hver á annan. Svo komu löggurnar
og ráku þá sitt á hvað. Fólk ýmist
dró eða rak hunda og krakka. í sum
Um leið og hann sleppti orðinu
skall yfir ægilegur hávaði eins og
þrjátíu tröll væru að rífast. Ég skreið
undir magann á hamstrinum.
„Vertu róleg,“ sagði hamsturinn
einhvers staðar hátt uppi. „Ég hef
komið hér áður. Þetta er skólinn.“
Róleg, já. í þvílíkum gauragangi.
Hvernig gátu mamma og Kobbi og
allt bókafólkið lifað hér? Ég áræddi
þó bráðlega að gægjast út þó að ég
yrði að halda mér til þess að detta
ekki. Lalli elti stelpu með rauðar
fléttur hringinn í kringum skólann.
„Af hverju eru þau óvinir?“ spurði
ég-
„Uss,“ hvíslaði hamsturinn. „Þau
eru ekki óvinir heldur eru þau - hvað
heitir það nú - ástfangin hvort af
öðru.“
„En skrýtið,“ sagði ég. „Ekki læt-
ur bókafólkið svona þó að það verði
ástfangið.“
„Svona gengur það hjá mannfólk-
inu,“ sagði hamsturinn spaklega.
ÆSKAN
58