Æskan - 01.08.1992, Blaðsíða 13

VIÐ
ERUM
HEPPNIR
VIDIR!
Æskan gefur út bókina,
Við erum heppnir, við
Víðir - í tilefni af 95 ára
afmælisínu. Hún tengist verkefn-
inu, Heil á húfi. Við birtum hér
hluta 7. kafla.
Aðalsöguhetjurnar, bræðurnir
Birkir og Víðir, hafa farið á hjólum
úr Breiðholti niður í Elliðaárdal -
ásamt vinum sínum, Magna,
Jonna og Gunnari Hámundi. Þeir
eru níu, tíu og ellefu ára. Á leið-
inni fara þeir fram hjá stálpuðum
krökkum sem hanga reykjandi
við sjoppu. Einn þeirra uppnefn-
ir Gunnar sem er ættaður frá
Asíu. Víðir hjólarað krökkunum,
þrífurstóran hattafeinum þeirra
og slær til þess sem stríddi.
Strákarnir eru enn öskureiðir
þegar þeir koma niður í dalinn.
Birkirer sögumaður...
„Það ætti að henda svona ösnum
út í sjó!“ segi ég. „Þeir reykja og
menga loftið. Fífl!“
„Þeir skemma út frá sér með því
að hafa það fyrir öðrurn," segir Víð-
ir.
„Ég ætla aldrei að reykja!“ segi
ég. „Munið þið hvað það er mikið
eitur í sígarettum?"
„Það er svo skrýtið að fólk skuli
eitra sig viljandi að maður ba-ba-
bara botnar ekki í því,“ segir Jonni
og hermir ettir Ragnari Reykás.
„Ég skal sko segja þér það að ég
skal ba-ba-bara aldrei í lífinu reykja
þó að ég heiti Ragnar REYKás!"
segir Magni.
„Fegurðardrottningin, hún ..
hérna..." segi ég en man ekki nafn-
ið.
“Ungfrú „Hún Hérna“!“ segir
Víðir stríðnislega.
„Láttu ekki svona! Þessi nýja ...
Hún hefur aldrei reykt eða bragðað
vín..."
„Já, hún sagði að allir ættu að
vera sjálfstæðir og ekki herma ó-
vana eftir öðrum. Og hún heitir Mar-
ía Rún..."
„Hafliðadóttir," botnar Magni
hreykinn.
„Iss - stelpa - eða kelling!" seg-
ir Jonni. „Þó að hún sé fegurðar...“
„Heldurðu að það sé eitthvað
minna að marka kvenfólk?" segir
Víðir. „Hún er líka meira en lítið
snjöll. Hún talar..."
„.. sjö tungumál!" segir Magni.
„Þið spekingar!" segi ég. „Alltaf
að keppast um hvor viti meira!"
„Örn Árnason reykir ekki - Afi -
þið vitið ..." segir Gunnar Hámund-
ur.
„Heyrðu, Gunni minn!“ segir
Jonni. „Þú ætlar þó ekki að segja
okkur að Örn Árnason sé afi þinn!“
„Asni! Hann erAfi íbarnatíman-
um!“
„Var Ófeigur fréttamaður á Stöð-
inni - er núna í nýjum þætti..." seg-
ir Magni.
„Lék í Söngvaseið og leikur Lilla
klifurmús í Dýrunum í Hálsaskógi í
Þjóðleikhúsinu ívetur," þylurVíðir.
„Hættið þið!“ kalla ég. „Þið eruð
að verða leiðinlegir!"
„Pabbi þekkir Örn Árnason. Hann
er eitthvað skyldur honum, held ég,“
segir Gunnar Hámundur. „Hann hef-
ur komið heim. Hann erfínn náungi,
segir pabbi.“
„Vá, rnaður!" segi ég. “Hefurðu
talað við hann?“
„Já, já. Við höfum líka farið með
honum að veiða. Hann leyfði mér að
halda á stönginni sinni dálitla stund.
En áin var bara alveg dauð. Örn fékk
eina bröndu. Vitiði hvað hann sagði
þá?“
„Nei - hvernig eigum við ..." seg-
ir Víðir.
„Hann sagði: „Vitlaus var ég að
flytjast í Bröndukvísl! Líklega fæ ég
ekkert annað en bröndur eftir þetta.
Ég sem átti heima í Fiskakvísl!" Þá
sagði ég: „Þú verður bara að flytjast
í Laxakvísl - eða Stórlaxakvísl."
„Heyrirðu í stráknum!" sagði hann
við pabba. „Hann er spaugari!" Það
sagði hann: „Hann erspaugari!““
„Maður!“ segir Jonni. “Ertu að
segja satt? Af hverju hefurðu ekki
sagt okkur þetta áður?“
„Bara, maður segir ekki allt. Ekki
svona. Þá er eins og maður sé að
monta sig. Pabbi segir alltaf: “Ekki
grobba þig, Gunnar Hámundur. Þá
verður þú illa liðinn.“
„Það er nú allt í lagi að segja frá
þessu, Gunni minn!“ segirVíðir. “Að
minnsta kosti okkur."
„Ég vildi að ég þekkti einhvern
sem var í Spaugstofunni," segir
Jonni. „Þá segði ég öllum frá því!“
Mikið er ég ánægður að það skuli
vera Gunnar Hámundur sem þekkir
Örn! Hann er líka orðinn hress aftur!
Æ S K A N 13