Æskan - 15.12.1926, Blaðsíða 17

Æ S K A N
109
hún gæti fengið drenginn sinn til sín
aftur, þá grét hún enn þá meira og
sagði:
wÞetta get ég ekki gert. Ég verð að
vinna fyrir mér á daginn og á nóttunni
er svo dimt og ég á ekkert Ijós á heim-
ilinu«.
»Það skulum við bjálpa þér með«, sagði
engillinn. »Ég skal koma hingað á hverri
nóltu með eina stjörnu með mér, svo
að bjart verði f húsinu og þá getur þú
spunnið«.
Éetta gerði engillinn. Hann kom
hverja nótt með stjörnu með sér, svo
albjart varð í herberginu og móðirin
spann þráðinn, sem varð altaf lengri og
lengri. Hún spann til þess að fá dreng-
inn sinn til sín aftur. Hún vann á akr-
inum á daginn og spann svo alla nótt-
ina. f’anDÍg hélt hún áfram í marga
daga og margar nætur. Loksins varð
þráðurinn svo langur, að hann náði alla
leið upp til himna og engillinn fór með
hann upp þangað.
»Nú getur þú rent þér niður lil
mömmu þinnar«, sagði hann við dreng-
inn.
Og drengurinn las sig niður eftir
þræðinum og hitti mömmu sína, sem
beið hans niðri á jörðunni, og þau lifðu
glöð saman lengi. En þó varð gleði
þeirra enn þá meiri, þegar boð komu til
þeirra frá himni um að þau skyldu nú
koma þangað til þess að vera þar með
föðurnum um alla eilífð.