Æskan - 15.12.1926, Blaðsíða 16

108
Æ S K A N
ar, þangað sem hann hélt að húsið
hennar mömmu sinnar væri.
Engil nokkurn bar þar að og hann
spurði: »Af hverju ert þú að gráta,
barnið mitt?«
Og drengurinn sagði honum frá sorg
sinni.
»það er aðeins eitt ráð til þess að
þú getir komist til hennar mömmu
þinnar altur. Hún verður að spinna svo
langan þráð, sem nær héðan og niður
á jörðina. Ég get farið til hennar og
sagt henni hvað hún þarf að vinna til
þess að fá þig aftur lil sín«.
»Ó, vertu svo góður og gerðu það«,
sagði drengurinn.
Svo fór engillinn til móður hans. Hún
sat grátandi yfir missi mannsins síns
og drengsins.
Pegar hún varð þess vís, hvernig
»Éú ert svo stór og sterkur, góði örn.
Gerðu nú svo vel að fljúga með mig
upp til himna«, sagði drengurinn. »Pabbi
minn er þar og ég þarf að biðja hann
að koma til okkar mömmu aftur«.
»Þetta get ég vel gert fyrir þig«, svar-
aði örninn, »en mundu eftir því, að ég
get ekki flult þig aftur til baka«. Dreng-
urinn seltist svo ofan á vængi arnarins
og þeir flugu enn þá hærra, un/ þeir
að lokum komu upp til himna.
Par hilti drengurinn föður sinn. Hann
dvaldi á himnum í gleði og sælu og
vildi ekki fara til jarðarinnar aftur og
drengurinn dvaldist þar líka og honum
fanst gott að vera þar. En þó fór hann
á endanum að langa heim til mömmu
sinnar, en hann gat ekki komist þang-
að aftur. Þess vegna fór hann aö gráta.
Og hann sat grátandi og horfði til jarð-