Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1918, Qupperneq 113

ALMANAK 1918
105
unn Magnúsdóttir, Eyjólfssonar frá Steinsholti í
Leirársveit. Steinshoit var föSurleifS móður minnar
á móti systur hennar, GuSrúnar. ÞangaS flutti faSir
minn til búskapar, en varS vegna fátæktar aS bregða
búi eftir nokkur ár, og var eg þá kringum níu ára
gamall, fluttur ásamt öðrum systkinum mínum á fæð-
ingarhrepp föSur míns. ÞaS tímabil er mér sem í
fersku minni og í því engir sólskinsdagar. Einu á-
nægjudagarnir frá því tímabili eru dagarnir sem eg
gekk til prestsins og eina virSingin, sem mér hefir
hlotnast, var, aS vera settur instur af fimm drengjum,
sem þá voru fermdir, fyrir aS vera fróSur í kverinu.
En eg ætla ekki aS fara aS hripa upp neinar
æsku endurminningar, þó þær séu lítilsháttar aS
komast í móS, og ættu nú reyndar aS geta jafnast
til nytsemdar viS sumt af því, sem sézt á prenti, ef
þær eru greinilega fram settar og satt frá sagt, þar
sem lifnaóarhættir mannfélagsins stafa aS miklu leyti
frá þeim hugsunarhætti, sem innleiddur er hjá ung-
mennunum. En svo hefir vottaS fyrir því, aS þeirri
frásögn mundi veitt hlýrri móttaka frá þeim mönn-
um, sem höfðu opinn veg aS skólamentun, er gaf
þeim tækifæri aS þægilegri lífsstöSu en hinum, sem
ólust upp svipaS því sem Einar Hjörleifsson lýsir í
sögunni ,, Vistaskifti11, og urSu svo aS flýja land vegna
vonleysis um aS geta lifaS þar sjálfum sér og öórum
til gagns eSa ánægju, og verSa svo aS lifa i nokkurs
konar útlegS. Því hvaS sem nægtunum í þessu landi
viSvíkur, eru þaS víst býsna margir, jafnt Islending-
ar sem aðrir þjóSflokkar, sem skilja viS heimalöndin
á fullorðins aldri, að þeir þrá átthagana, og láti sú
tilfinning ekki á sér bera meS hlýhug, hefir mér
stundum fundist votta fyrir gremju yfir því, aS hafa
ekki átt kost á aS eySa þar æfidögunum.
Eins og flestir aðrir á þeim líma, dvaldi eg í
vinnumensku til ársins 1887. Giftist þaS ár 4. júlí