Almanak fyrir hvern mann - 01.01.1884, Síða 54

48
ast á hreifmgu. Páll var okkar sprækastr og komst fyrsir
upp á riðið aftan við aftasta vagninn; ]>ar næstr varð
Ólafr. Eg og Þjóðverjinn urðum síðastir. Ilétt í því við
komum að vagninum, sem ])á var á hreifingu, lierti ég
á sprettinum og hoppaði upp og snéri mér jafnframt við
til að rétta Þjóðverjanum höndina og hjálpa lionum
upp. En í þvi staðnæmist Þjóðverjinn á vellinum, skelli-
lilær, rekr út úr sér tunguna og gjörir til okka)- alkunn-
ugt óhæverskulegt teikn, sem er í því fólgið að setja
þumalfingr hægri handar á nefbroddinn og þenja út
greiparnar.
Ég þarf varla að bæta því við, að sagan um peninga-
skrinið i vörzlum umsjónarmanns vagnlestarinnar var
uppspuni; Þjóðverjinn vai- ekki annað en útsendari veit-
ingahússins i Elkó, sem beið á næstu stöðvum fyrir aust-
an, til að slást í förina með fákænum ferðamönnum og
lokka þá i gildruna. Fuili dóninn í veitingahúsinu og
meðspilendr hans vóru allir á einu bandi.
Og svo segi ég ekki þessa sögu lengri.
Slæpinga-landið.
(Eftir i. Beehstein).
Takið þið nú vel eptii', því ég ætla að segja ykkur frá
einu gæða-landi, sem margir mundu flytja til, ef þeir
vissu hvar það væri, og ættu kost á góðu fari. En leiðin
þangað er löng fyrir ungt fólk og gamalt, sem þykir of
hlýtt á veturnar og of kalt á sumrin. Þetta inndæla
land er kallað Slæpinga-land. Þar eru húsin þakin með
eggjakökum, en hurðir og veggir eru úr piparkökum,
bjálkar og bitar úr svinasteik. Það sem bjá oss kostar
einn ríkisdal, kostar þar ekki meira en einn skilding.
Fyrir framan hvert liús er gerði, sem flóttað er úr sperðl-
um, svínsbjúgum og lifrarpilsum. steiktum eða soðnum,
eptir því sem hverjum fellur bezt. Allir brunnar eru
fleytifúflir af malvasía-vini og öðrum sætum vínum eða
sjampanii, sem rennur svona sjálfkrafa í munninn, þegar
maður gin yflr bununa. Allir þeir, sem gott þykir að
drekka þess konar vín, ættu að flýta sér að komast til