Almanak fyrir hvern mann - 01.01.1884, Síða 63

57
Maður gefur ráðið, en maður gefur ekki hyggindin til
að nota það. (Bochefoucauld).
Mennimir fyrirgefa heldur baktal en áminningu.
(J. Patd).
Blessim sá, er prentfrelsinu fylgir, er svo í augum uppi
og svo almont viðurkend, að húnyfirgnæfir margfaldlega
inar vondu afleiðingar, sem vanhrúkun þess hefir í fór
með sér. Ið illa er umlíðandi, en ið góða er ævarandi.
(Canning.)
Mannkynið mun hafa hetra af því, að lofa hverjum
manni að lifa svo sem hmum gott þykir, heldur en
að kúga hvem mann til að lifa eins og öllum gott þykir.
(Stuart Mill).
"Það eina í breytni hvers manns, sem mannfólagið getur
krafið hann reikningsskapar fyrir, er það, sem snertir
aðra. Yfirsjálfum sér, yfirlíkama sínum oganda, áhver
maður einvaldsráð. (Stuart Mill).
Annar þeytir upp rykinu og hinn fær það í augað.
(Kínver8kur malsháttur).
Allir sjá hvað þú sýnist vera, en fáir skynja hvað þú
ert. (Machiavdli).
Maður vill gjaman gegnskoða aðra, en að vera gegn-
skoðaður sjálfitr, er ekki þægilegt.
(Kochefoucauld).
Allir kvarta yfir minnis hresti, en enginn yfir greindar
skorti. (Bochefoucaidd').
Flestir, sem koma til þín og leita ráða, era fastráðn-
ir í, að gjöra það, sem þeim sjálfum þóknast
(Knigge).
Siðalærdómur rúmast. betur í stuttum spakmælum, held-
ur en í löngum ræðum og prédikunum.
(Immermann).
Vertu Utillátiu-, drambið er inn ósvifnasti lygari.
Það er okki alt nærandi, sem er smekkgott.
(Montaigne).
Gæti menn þess, að skapraun verður ekki dæmd eptir