Afturelding - 01.08.1979, Síða 15

hamförunum. Betel stóð kyrrt, en söfnuðurinn
tvístraðist víða um Suðurland. Eftir gos þá hófst
nijög fljótlega starf í Betel, undir forystu Óskars M.
Gíslasonar og Snorra Óskarssonar kennara. Söfn-
uðurinn kom heim að stórum hluta. Drottinn hefir
staðið með sínu verki í Eyjum, svo það hefir ekki í
annan tíma í sögu safnaðarins verið jafnari eða
meiri framgangur. Horfir því blómlega til í Eyjum
með Hvítasunnustarfið. Vegurinn er lagður, brautin
er skír.
Kenningar Hvítasunnumanna hljómuðu fyrst í
Betel á þessu landi. Eftir að brautryðjendurnir
hurfu á braut, var merkinu haldið uppi af Óskari M.
Gíslasyni, Halldóri Magnússyni frá Grundar-
brekku og Haraldi Guðjónssyni frá Skaftafelli og
fylgdi söfnuðurinn þeim eftir í órofa fylkingu. Því er
fagnað sigri í dag og mun áfram verða um allt land,
ef einstaklingar, meðlimir og leiðarar gæta þess að
standa í Postulasögunni 2.42.
Látinn er í Svíþjóð Martin Matthiesen trúboði frá
Noregi. Var það í ágúst sl.
Því er þess getið hér að 1936 komu þau hjón
Alfhild og Martin til Vestmannaeyja og störfuðu
þar um misseris skeið. Síðan fluttu þau til Siglu-
fjarðar og störfuðu þar svipaðan tíma.
Þau hjón töldu sig hafa köllun til starfa hérlendis
°g lögðu sig vel fram þann tíma er þau dvöldu hér.
Alfhild hafði mjög fagra söngrödd og dýrkaði
Órottin sinn með þeirri vöggugjöf. Matthiesen hafði
starfað mikið í Noregi, áður en hingað kom. Eftir að
þau hjón fluttu héðan fóru þau til Svíþjóðar og
störfuðu þar til yfir lauk.
Martin sýndi hlýleika til íslands og íslendinga.
Hitt sinn er 12 vinir frá íslandi dvöldu um haust í
Svíþjóð á Biblíuskóla í Stokkhólmi, þá lét Matthie-
sen söfnuð sinn létta undir dvölinni, með fórnargjöf
til og vegna íslendinganna.
Blöð Hvítasunnumanna á Norðurlöndum hafa
8etið þeirra hjóna og Filips sonar þeirra, nú við
andlát Matthiesens. Blessuð veri minning hans.
Skrifað í september 1979
Einar J. Gíslason
Muníö ab tilkynna
búsetuskipti
Alturcldiivg sími 91>20735
Mín
hönd
ogþín
Dóttir mín þarf að hafa gleraugu vegna þess að
hún er fjarsýn. Hún sér illa gleraugnalaus. Eins sáu
hin andlegu augu okkar illa áður en við frelsuð-
umst. Þegar við erum endurfædd sjáum við allt í
öðru ljósi. Jafnvel laufin á trjánum virðast öðruvísi.
Sköpun Guðs og ákvæði Hans verða þá raunveru-
leg fyrir okkur.
Þá fáum við löngun til þess að segja heiminum frá
því hvað Guð er góður. Þegar við höfum frelsast sér
Guð okkur frelsuð fyrir blóð Sonar Síns, en ekki
dauð í okkar eigin syndum.
Það er ekki sama hvernig við notum augu okkar
eftir að við höfum frelsast. Það munu margir reyna
að stoppa okkur í að horfa á Jesúm sem Frelsara
okkar. Við þurfum að ákveða sjálf á hvað við horf-
um, því að það sem við horfum á verður eins og
hluti af sjálfum okkur. Þess vegna er það mjög
áríðandi að verja augu okkar frá því að horfa á
eitthvað sém veldur okkur skaða.
Augað er lampi líkamans; ef því auga þitt er heilt,
þá mun allur líkami þinn vera í birtu; en sé auga þitt
sjúkt, þá mun allur líkami þinn vera í myrkri; ef
því ljósið í þér er myrkur, hve mikið verður þá
myrkrið. (Matt. 6:22,23.)
Bezta aðferðin fyrir okkur til þess að þjóna
Drottni er að fylgja Honum af öllu hjarta og þá
getum við sagt eins og sálmaskáldið:
A ugu mín mœna œtíð til Drottins,
því að Hann greiðir fót minn úr snörunni.
(Sálm. 25:25)
Við erum frjáls þegar við gerum Guðs vilja.
Ég vil kenna þér og frœða þig um veg þann, er þú átt
að ganga: eg vil kenna þér ráð, hafa augun á þér.
(Sálm. 32:8)
Rosmary A uderson. — Þýtt H. K.
15