Árbók (Kristilegt bókmenntafélag) - 01.01.1932, Síða 44

38
að gegna hinu stóra prestakalli og vera heima-
fyrir hinn bezti vinur og fræðari barnanna
sinna. Hann hafði og tíma aflögu, til að starfa
fyrir K.F.U-M. og K. í söfnuði sínum og bar
það málefni með alúð fyrir brjósti. — Hann
langaði til að lifa og starfa, en er hann horfðist
í augu við dauðann, tók hann á móti honum
brosandi sem við góðum gesti. En fram að síð-
asta andardrætti bar hann starf sitt, söfnuði
sína og ástvini fyrir brjósti. — Þegar páska-
klukkurnar ómuðu yfir bæinn, fannst vinum
hans, í þeim hljómi vera angurblíður, en I>ó
fagnaðarfylltur sigur-hreimur. — »Sá sem trúir
á soninn, kemur ekki til dómsins, heldur hefir
stigið yfir frá dauðanum til lífsins.«
Frá því er ég kynntist honum í »gamla Dokt-
orshúsinu«, þegar hann var á prestaskólanum
veturinn 1886—7 og þangað til hann andaðist,
var hann mér sannur vinur.
I þakklátri endurminningu,
Fr. Friðriksson.
Bjarni Jónsson, prófastur.
Á þessu ári var nýr prófastur skipaður í
Kjalarnesspófastsdæmi, eftir fráfall hins mæta
og elskulega prófasts, síi’a Árna. Björnssonar, og
fyrir valinu varð dómkirkjupresturinn, síra
Bjarni Jónsson, sem flestum, eða réttara sagt
öllum mun hafa þótt að líkum, því göfgari og
mikilhæfari mann getur vart, enda nýtur hann
ekki aðeins trausts og virðingar embættisbræðra
sinna innan prófastsdæmis síns, heldur allra,
sem honum hafa kynnst, um land allt, og því