Heimilisvinurinn - 01.03.1905, Blaðsíða 3

Á fósturjörð.
Eptir sjera Jón Þorvaldsson.
Á fósturjörð með fjöll og jökla hvíta
opt finnst mjer andleg vetrartíðin ströng.
Því kæruleysi’ og kulda má þar lita
og krossins fána blakta’ i hálfa stöng.
Jeg sá vil, Drottinn, sæði orða þinna,
að syndaneyð og vantrú megi linna.
Og þótt jeg, Guð minn, sái títt með tárum
og trúar ávöxt lítinn fái’ að sjá,
það huggar mig á harmabrautum sárum
og hugraun allii bægir sálu frá,
að Jesús segir: „Sjá, jeg er með yður,
að sigur hlotnist, gleði, náð og friður".
En fyrst þú hefir, frelsari minn kæri
það fyrirheitið indælt. gefið mjer,
jeg vona’ að orð þín ávöxt mikinn færi
á akurlendi, sem njjer rækta ber.
Þín kirkjan blessuð blómgist vel og dafni,
jeg bið þess, Jesús kær, í þínu nafni.
Hún kallast fley og farþegana sina
hún flytur yfir dauðans myrka haf,
á landið þar sem lifsins sól mun skína,
sem ijóssins faðir börnum sínum gaf;