Heimilisvinurinn - 01.03.1905, Blaðsíða 16

16
er svo varið sumstaðar, að hvað samvizkusanuir
sem presturinn er, er hætt við að uppfræðsla hans
verði fremur ófullkomin, ef heimilin styðja hann
ekki verulega. En þá þarf presturinn að hafa áhrif
á þau, og leiðbeina þeim eptir föngum, sem veita
börnum þar tilsögn. Væri í því efni heppilegt, að
presturinn hjeldi við og við fyrirlestra um kiistin-
dómsfræðslu fyrir foreldrum og sveitakennurum
sínum. — Annars veið jeg að skjóta því hjer inn i,
að það er sorglegt að prestar skuli svo sársjaldan
halda fyrirlestra um kiistindómsmál, það veitti þó
ekki af þvi, og ólíklegt er að prestarnir sjeu svo
fáfróðir, að þeir treysti sjer ekki til þess. Viða hvar
mundi margur hlusta á þá, sem annars fer sjald-
an í kirkju. — Þá þarf presturinn að gjöra sjerstak-
ar tilraunir til að kynnast sveitakennurunum í
sóknum sínum og hafa áhrif á þá ef unnt væri að
fá þá i verulega samvinnu við prestinn. Gæti þá
presturinn t. d. reynt að bjóða þeim heim til sín
2svar eða 3svar á vetri, en eðlilega yrði hann þá
að sjá um, að sú heimsókn yrði til annars meira
en að drekka kaffi og spila. Hann þyrfti að flytja
stuttan fyrirlestur um kristindómsfræðslu með frjáls-
um umræðum á eptir. Væri einhver kennaranna
áhugasamur um kristindóm, og jafníramt laginn
kennari, væri einkar æskilegt að hann hjeldi fyrir-
lestra um þessi málefni við og við í samráði við
prestinn.
En jafnvel þótt kristindómsfræðslan væri í