Heimilisvinurinn - 01.03.1905, Blaðsíða 30

3Ó
ástúðlegri notkun. — En síðast eptir ianga og ýrais-
lega starfstíð, kemst biblían í hendur drykkjumanns
eða drykbjuinanna, og hefur hún hinn síðasta kafla
sögu sinnar á þessa leið:
Sakarías misst.i mig úi' hendi sjer, er hann fjekk
höfuðhöggið. Nú lá jeg í sorpinu á götunni; það
var gengið á mjer, þangað til mannþyrpingin dreifðist.
Jeg iá grafkyr um stund; háreystin fjarlægðist.
Allt í einu rak einhver i mig fótinn; maður
kom siangrandi eptir götunni; hann var íjett dott-
inn um mig, og hreytti fram' blótsyrði.
Svo laut hann niður til að sjá, hvað það værí,
sem hann hefði hnotið um. Loks eptir nokkra leit,
en mörg ijót orð, fann hann mig, tók mig í hönd
sjer og slangraði áfram hnjótandi í öðru hvoru spori.
— Jíg var búin að fá nýjan eiganda.
í húsi Sakaríasar Víkers hafði jeg verið elsk-
uð og heiðruð; nú átti aptur fyrir mjer að liggja,
að verða hædd og fyrirlitin.
Nýi eigandinn minn stauiaðist áfram frá eiuu
stiæti til annars. Allt í einn nam hann staðar.
Það lagði ijósgeisla út á strætið. Hann stóð kyr
sem töfraður, rjett eitis og óyflrstíganlegur farar-
tálmi lægi framundan honum. Hattn fór að róta í
vösum sínum, en virtist eigi flnna það, er hann
leitaði að. Ailt í einu virtist honum detta eitthvert
snjallræði í hug; hann hóf mig i iopt upp og hrein