Heimilisvinurinn - 01.03.1905, Blaðsíða 41

41
Faðirinn leit flóttalega á hana, en sagði ekkert.
„Hvar varst þú í gærkvöidi, pabbi?“ spurði
hún, og horfði fast á hann.
„Svona hingað og þangað. En hvi liggur þú
Þarna, og glápir svona á mig?“ spurði hann birstur.
Sjúklingurinn leit strax af honum; höfuð henn-
ai' fjeli þreytulega aptur á koddann, og litið tár
Iseddist ofan kinnar hennar.
„Nú, nú. þú mátt gjarnan horfa á mig, Jenny,"
újelt faðirinn áfram.
„Jeg ætla sannarlega ekki að gjöra þjer neitt
Últ. Líttu nú á — það var víst orðið nokkuð
framorðið, þegar jeg kom heim, jeg var vist líka
eitthvað dálítið kenndur, — en lít.tu nú bara á,
Jenny, — hvað jeg kom með handa þjer, — bók,
stúlkan mín; hún getur verið fyrir þá, sem jeg
se1di, er ekki svo? Littu á, hjerna er hún, Jenny.*
Dóttirin leit á föður sinn. Svo leit hún á mig.
„Ó! jeg þakka þjer hjartanlega, pabbi." Hún
8*'eip mig með ákefð, settist upp, og heitt tár draup
°fan á mig. „Ó! að þú skulir hugsa svona vel
Uln mig, pabbi. Guð blessi þig fyrir það.“
„Jú, jeg vissi að þú varst veik, og svo hrygg
yúr því, að búið var að farga hinni biblíunni,"
Sagði hinn harðbrjósta maður. „Potta tók mig sárt,
Svo jeg útvegaði þjer þessa, því hina gat jeg eigi
fengið aptur. “
«Það var bibiían hennar mömmu,“ svaraði
vesalings stúlkan raunaleg á svipinn; en það gjörir