Heimilisvinurinn - 01.03.1905, Blaðsíða 42

42
henni annars ekkert til; í himninum þarf enginn
biblíunnar. Nú liður heldur ekki á löngu, þangað
til jeg kemst heim. Ó! elsku, elsku pabbi minn,
bara að þú vildir . . . .“ —
„Já, nú má jeg til að fara burtu, Jenny," flýtti
hann sjer að segja. „Þarf jeg ekki að gjöra neitt
fyrir þig, áður en jeg fer?“
„Nei, þakka þjer fyrir. Matty kom inn til mín,
og bjó um. rúmið; hún lítur víst inn til mín aptur
seinni partinn. Hefir þú fengið nokkra vinnu, fyrst
þjer iiggur svona mikið á?“ spurði hún.
„Ekki er nú svo vel, Jenny. Nei, nærri allar
verksmiðjurnar eru lokaðar, eins og þú veizt, og
enga vinnu að fá. En það á að vera stór verk-
mannafundur í dag; jeg þarf þangað að tala máli
okkar verkamannanna.“
„Æ, vertu heldur heima, pabbi,“ bað hún inni-
loga, „þú færð engu áorkað, svo ferðu bara að
drekka aptur, og kemur svo heim — pabbi, elsku
paljbi, bara ab þú vildir . . . . “ —
„Jennyl* greip faðirinn fram i, „þú manst. þó
víst hver jeg er. Það ert ekki þú, sem átt að segja
mjer, hvert jeg á að fara eða hvert ekki að fara,
nje hvað jeg á að gjöra eða ekki að gjöra, — þú,
sem liggur í bæiinu dag eptir dag. Jeg skal segja
þjer nokkuð: Jeg œtla á fundinn, og langi mig í
staup, dvekk jeg það; langí mig i annað, di ekk jeg
það líka. Jeg hefi þó svei mjer ekki fengið svo
jnikið að borða síðasta sólarhrínginn, Heldur þú(