Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Blaðsíða 18

18
hana í 10 ár, en þá bjóst hún við að geta fengið
nægan styrk á Indlandi.
Nú fór Ramabai að hugsa til heimferðar,
og kom hún til Bombay á Indlandi 1. febr. 1889.
Sex vikum siðar var „Ekkna heimilið" vígt í kyr-
þey. Hún kailaði það Sharada Saðan (heimkynni
vizkunnar). Námsmeyjarnar voru að eins tvœr, og
námsgreinarnar voru í fyrstu, að læra að stafa
marathamál, sanskrít og ensku. Önnur mærin hafði
3svar verið rjett að því komin að ráða sjálfri sjer
bana, en hætt við af ótta fyrir því að hún kynni
að verða kona aptur. Nú er hún prófessors-frú og
hamingjusöm móðir.
Umbótamenn Hindúa tóku Ramabai vei, þótt
þeir tryðu varla að heimili hennar yrði hlutlaust
um trúarbrögð. Ramabai hjelt fyrirlestra og brát.t
komu fleiri til hennar. Ári seinna flutti hún heiin-
ili sitt i grend við Poona og keypti þar hentugan
búgarð. Sharada Saðan stendur þar enn.
III. Drauinarnir rætast. Árásir lieiðingja.
„Á þessu heimiii eru ekki beztu herbergin ætl-
uð kennslukonunum", sagði Ramabai þegar nýi
búgarðurinn við Poona var vígður í júlí 1892. „Náms-
stúlkurnar mega vera hvar sem þeim sýnist, Sha-
rada Saðan er eingöngu þeiira vegna. Pær eru
flestar frá heimilum, þar sem allir fyiiditu þær og
enginn sýndi þeim kærleika; hjer eiga þær að finna
mismuninn á kærleika og kærleiksleysi. Jeg ætiast