Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Blaðsíða 24

24
að afhenda hana Hindúanum, sem átti að vera full-
trúi móðurinnar. Stúlkan fór aptur til kristniboð-
ans, og þegar móðir hennar nokkru seinna kom til
að sækja hana, þá var búið að skíra stúlkuna, og
hirti hún þá oigi um hana framar, en heiðnu blöð-
in skömmuðu Ramabai enn á ný fyrir „svik og
pretti", þótt hún ætti engan hlut að máli“. — —
Umbótamennirnir heiðnu, sem áður vorn sammáia
Ramabai um menntun kvenna, sneru nú alveg að
henni bakinu og kölluðu starf hennar „dularklætt
kristniboð", og fækkuðu þá námsstúlkurna;- enn að
stórum mun. En Ramabai Ijet ekki hugfallast.
Drottinn vai' hennar örugga athvarf og orð hans
styrkti hana ríkulega. Sjerstaklega höfðu þrjár
ritningargreinar — Jes. 54. 17. Jóh. 16. 33. og Mal. 3.
10. — veitt henni huggun í þessari baráttu.
Hún skrifaði vinum sínum í Ameríku um þetta
leyti meðal annars:
„Námsstúlkur vorar hafa fullt frelsi til að halda
stjettasiðum sínum. Enginn bannar þeim að tigna
skurðgoðin eða bera þau um hálsinn, ef þeim sýn-
ist- Sumar stúlkurnar gjöra það, alveg eins og jeg
fyr meir. Þær fá enga tilsögn hjá mjer í trúar-
brögðum; þær, sem æskja þeirrar tilsagnar, verða
að ieita heniiar utan skóla hjá Hindúa eða kristni-
boða. Á hinn bóginn er mjer gleði að nokkurt
Ijós hefir þó komið til þeirra, — ekki frá mjer held-
ur frá Uuði. Jeg er sjálf kristin kona og á dótfur,
sem þarf að alast upp á kristnu heimili, og segi því