Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Blaðsíða 25

25
nieð Jósúa: „Jeg og heiraili mitt viijum þjóna
Drott.ni“. Sá ásetningur rainn skal ekki haggast
til hinztu stundar. — Námsstúlkurnar eru sjálfráð-
ar. En Kristur hefir gjört mig frjálsa og jeg set
ekki ijós mitt undir mæliker. Og úr því nokkrar
nárnsstúlkur vilja koma til bænagjörða minna,
sem jeg held raunar aidrei í skóianum, þá rek jeg
þær ekki út, hvað sem landar mínir segja. Þeir
viidu helzt sjá skólann í rústum, en mjer þykir
vænt um að hann er ekki byggður á saudi heldur á
eiiifa bjarginu". — — —
Skömmu síðar kom frú Júdith Andrew, for-
stöðu kona Ramabai-fjelagsins í Ameríku, til Ind-
lands til að kynna sjer „Sharndan Saðan". Rama-
bai fór með henni til ýmsra merkra staða á Ind-
landi. Þær komu meðal annars til kastala, sem
Agras heitir, og sáu hallarrúsiir Moghúl-keisaranna.
Þar er „Saman Bay“, turninn fagri, sem ferðamenn
dást að. En undir honum eru gömul kvennavarð-
höld, þar sein keisararnir og gæðingar þeirra pýndu
konur þær, sem þeim hafði mislíkað við. Leiðsögu-
maðurinn neitaði raunar í fyrstu að nokkur siík
varðhöld væru þar, en þegar Ramabai tók upp gull-
pening handa honum, mundi hann allt i einu eptir
leynidyrum, er láu til þessara híbýla. Ramabai
skiifaði síðan lýsingu af þeim, sem er allhroðaleg,
og bætir svo við:
„Jeg bið og vona að systur mínar frá Vestur-
löndum láti sjer ekki nægja að líta á fagra úthlið