Heimilisvinurinn - 01.07.1905, Qupperneq 31

31
Jesú Krists, og hann hjálpaði mjer til að sjá að hann
hafði afmáð synd mína. Jeg greip ioforð hans og
þá hvarf byrðin. Syndir minar voru fyrirgefnar.
Valdi syndarinnar hnekkt. „Sjálfur andinn vitnar
með vorum anda að vjer erum börn Guðs“. Hjarta
mitt var gagntekið af fögnuði, allir efasemda skugg-
ar um hjálpræðið í Kristi voru horfnir. — „Svo
mörgum, sem meðtóku hann, (ekki kenningu heldur
lifandi persónu), gaf hann vald til að verða Guðs
börn“. (Jóh. 1. 12).
í fyrra las jeg æfisögu Amöndu Smith. Hún
hafði verið ambátt í Ameríku, en var gefið frelsi.
Eptir apturhvarf sitt vegsamar hún Guð fyrir
tvöfalda björgun, björgun úr hlekkjum þrælahalds
og hlekkjum syndarinnar. Jeg mætti einnig lofa
Drottin fyrir hið sama. Hann hefir bjargað mjer
úr fjötrum mannadóma og frá syndabyrðinni. —
Seinna i bókinni ias jeg um margvíslega trúan-eynzlu
hennar, og vaknaði þá hjá mjer brennandi þrá
eptir að geta stöðugt orðið vör við návist heilags
anda. Jeg ákaliaði Drottin og bað hann að taka
allt í burt, sem hindraði mig frá að veita honum
viðtöku. Um sama leyti las jeg í blöðunum að
Mr. Gelson Gregson ætiaði að halda samkomu í
Bombay, og Guð hagaði því svo, að jeg gat, þrátt
fyrir allt anmíkið, komizt þangað. Seinna — á
»tjaldafundinum“ i Lanouli — hlustaði jeg aptur
á ræður hans, og fjekk þá tækifæri til að tala við
hann um þetta efni. Hann svaraði spurningum