Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Side 18

HBTMrLISVINURINN-
og íeiddttmst í dans upp frá sænuim, —
en vormániun hangandi h-örpariTar snart
í hafniö og Iaufskóga-lblfeiium“..
Við afklæddumst sund&am tíl Iand-ferðalags
]?ar lami-skúttí bei'gmúriim forni,.
viö hengdum Iþá upp, eins og 'ál©g tíl -fiaks,
er útsogiö gripi oss: aö- morgni“.
“‘En logar að) sól undir iiafsbrúnir hófst
og heimfýsin, dró út á sundinr
]>& hýmdi ég eftir meö. haTmþnimgíö BrjóstT.
því hamurinn minn varð. ei fimdinn .
‘‘‘E'n svo Iet ég huggast við börn mín og' bæ„
viö bóndann og ástúð á landi----------
Nú heilla mig þrá'andf hjörtu’ úti’ í sarr
sem himininn opinn þar standi---------
Og- þ ó er mér unr og ð!
Af ást minni stencfur mér vancGi
Nú á é'g sjö börn í s j ó
og sjp böm á I a n d i -
II.
En ekkíllínn reri' hvem morgun til miðs
úr mardýpi hagsemd að ausa,.
þeim vanfósturs-börnunum beygöu til liðs,
og búinu húsmóðurlausa.
Hann jafnkeyptí lagarins Iognöldu-ró
við leiði um brimgarða-voða..