Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Síða 19

tðtBNSR l’jðBSAftA,
19
Ivú tók ’anti sem hollviiiunt heiftinni í sjó
o# hættunni í ókleyfutn boða,
Háíin uppgafst áð liggjA ineð landsetu-böntl
þó lö'Sur Og veður sig ygldi-.
En inetin ktdðust hörfa’ á það, lieini&n ft'á strönd,
að baf-gýgur ltátiiuni hahs íylgdn
ííún lei*S fyrir skut lians í laudstefnu núps
)>ó lognfokan slettist í hauga,
en þegar fré stmhdlendi stakst hún til djúpS
var stuhdum «e)n tár fyrir auga>
lín þegar hahli Sát }>at 'sem Veiðigengd var,
úr vátftslj] áma-djúpi nu stóru,
húh fjöllitar skeljar í bátihn hans bar,
Sent baríiagUll ftghrStU vóni,
111.
3Þó öldunulu sðkt háfi í gleymskunnar glæ
þau gröfi'n og hafið og þögnin,
hún gengur þó enn um hvern íslenskan l>te,
tneð ítrekað viðkvœðið, söghin;
Mér ei’ tmi ög 6!
Af ást ittinhi stendur iher Vandi.
Ég á sjö börn í sjó
og sjö börn á landi,
IV,
Hvo eigum vi'8 bústa'S í bsenum,
og barna-von týnda í sænum, —