Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Blaðsíða 23

•A'NDVÖKXTR 8T. 'G, ST..
23
Þa* veigamesta, er sagt liefir veriS ittn ijóS j>ess'i,
er “erindi íiutt í Wirmipeg, 21. okt. 1909“ eftir sera
iPr, J. Bergmarm. Segir höf- mé'S rettu, að ]>aS
:meÍKi verk, en ltægt sé.rtS hama í <eisHi fyrirlosfcur, a'S
rgera sér ljós'fc gikti IjSBanna; -en raMir lrafi iieyrsfc, <>r
t;\ki lijóS St. i-í jaftivel fram yfir Oa'iö besta, er vér átiur
eigum1 ‘.
Þetta erindi 'sémPr. J- B. ermjögvel ritati, og
l>að er sarmarlega gleðölegt. tákn tnnans, aö piestui'-
inn virðist ákilja ■skáMið prýSisvel og — tnma
J)YÍ sannmíelis- — '“Geri Bjöm bróðir befcur“.
■“HérmilisvimrriiTn'“ ætlar að reyna, aS fara méS
lesendran símxm snöggva ferð gegnrnn jþetta mikla
kvœéasatn, <og aetti ]>að ferðalag að vera Ijúft hverj'um
heilbrigðum Islenáingi, ef samfylgd ct <ekki því önmr-
legrh
I Bragamáhmt, ftainarla í fyrm hiiidinu, byrja.r
skáldiS á því, a<ð livetja jþá, er skákl cm, til ]>ess a'ð
3iggja ekki á liði sínu; láta ljóðmagnið hreyfa
'“JTvern ]>inn dýrgrip, alt setn átt !
au'B þinn snauðum lieirni bjöða 1—
P * 1 ei lýsigullið góða!
Sporlaust liveifiur þú og ]>jóð þín
skilirðu’ ei framtíð skál di að gjöf“.
Hér er lýst mjög skýlaust yfir skoðan skáldsins á
]>ýðing og gildi skáldskapar í Jieild sinni: að fjó'Birnar
liveríi ef þœr séu skáldlaúsar- Og líklega eru það ls-
leudingar einir, er eiga bónda, frumbyggja, einyrkja,
er skiliframtíðinni eins mikilli og góBri skák 1-
gjöf og ]>essi höfundur hefir ]>egar gert.