Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Side 30

30
fffinnr.isvmmiNW
AS hann geti “brugöiö á leik“, ef svo röeður við
uö horfa sé ekki ult af að kveön um sotg og myrk-
ui\ “■ má sjá allvíiSa t. d. á “Hestaskál til Vilhelms
Válssbnar' ‘ (bls. 129) s sCm et full af góölátlegli glensi
og fjöri. —
Ánnars er svo uhi nálega alt ]>at5, et einstaka
menn — ]>eim fséhk&r daglega, mætti næstum segja
■— hafa fundiö stéfáni til foráttu, ftð ]>a'S et eitt af
tvennu: SprottiÖ áf óktiíilittgleík á Ijóöum skáldsins í
h e i 1 d sin'ni *— Og ]:á er nokktii' bót í ínáli — eÖa
iilátt áfmni af vitsmunagkorti til að dtEina ttm slík
mál.
Kvartað hefir einnig verið nm þaö, að IjóÖ Steph-
ans vðéru svo þuligskilin, að menn hefðu þeirra ekkí
full not-
Þessu er ékki kástaö fráni með öllu aö ástmð'u-
íausu; mörg kvæði lians, og þar ámeðalsum hiil bestu
]>eirra, ]>arf a<5 lesa með mestu athygli, og oftai'
enn einu sinni.*—G. Friðjóiisson segist lesa sum ]>eirra
10 sinnum og græða við hvern lestlJf—til ]>ess, að
liafa úr ]>enn ált, sem skáldið hefir ]>ar fólgíð. En
- mönnum leiðis.t víst lujög sjaldan íið grafa vanalegt
gull úr jörðu, er meiin vita fyíir víst, að ]>að er ]>ar;
nei, þeir grn.fa ]>á, ]>ar iil ]>eir fiiina. En er andlegt gulí
svo miklu minna virði, og liöfuð svo miklu fremui'
sparandi, ön ftðrir limir líkamans, að ekki sé gerlegt,
uð neyta ofurlítillar andlegrar orlcu til ]>ess, að finna
hið síðar nefiidá gull? Og sannleikurinn er, að mjög
sjaldan parf mjög djúpt nð gíafa til ]>ess, að finna gulk
ið lijá Steplmni, að eifis ef viðleitni er við liöfð.