Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Qupperneq 36

36
HEIMTLrsVrNDMNN.
' JÞorpararoir flúðu líka, þegar Péturson boin, svo hann
stóð einn á vígvellinura yfir herfanginu ; en þaö var hatt*
nrinn og gæsin”.
„Sem hann auðvitað skilaði eigandanitin—
„Qóði Watson minn, það er einmitt í þessu, að gátan
erfalin. Að sönnu var seðill buudinn við fætur gæsar-
inuar með nafninu Mr. ’Henry Baker’, og ennfremur eru
TJþþhafsstafirnir að þessu nafni sjáanlegir á svitareim-
inni i hattinum, en þar eð hér eiu mörg þúsund
nianna með nafninu Baker, og svo hundruðum skiftir af
niöuuutn, sem eiga naí'uið Henry fyrir framan það, þa
verður það allerfitt starf að finua liinn rétta eiganda,’.
„llefirhann ekki auglýst V
„Nei”.
„Hvaða einkenni hefir þú, aem benda þér á, hvaða
stefnu þú átt að taka til að finna haun, og sem um leið
sanna þér, að hann sé sá, sem þú leitar aði'.
„Ekki öunur en þau, sem við getum sjálfir funcltð”,
„Á hattinuin hans?’
„Já’.
.,Ó, þú ert að gera nð gamni þínu. Hvaða cinkenni
getnrðu ftiudið á þessum gamla, slitna hatti?
„Hérna er stækkunarglerið niitt. Þú þekkir aöferð
mína. Að hvaða niðnrstoðu kemstu uin þenna jnanu,
som átt hefir og notað þeuna hatt 1
É<y tólc hattinn og skoðaði hann, leiður í skapi. Það
var óvandaður hattur með vanalegu lagi, mjög harður o
slitinn. Fóðrið var úr siiki og hafði uppruualega veii
rautt, eu var nú upplitað afevita og skarni. Ekkert veík
bD /O