Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Page 39

T.T.ÁT EODASTEINNINK-
39
Sherlock Holm hló. “Hétna er athyglin eða var-
kárnin“, sagði hann, og benti á gatið fyrir -ðiyggis-
snúruna. “Þeasi gðt eru aldrei á nýj.um h-olturn., þegar
Lnaður kaupir þtí, og það, að haun hefir krafiit þessa
að gatið vjBfi gert, er sönnun fyrir «ins konar var-
k4rni, af því að hann annare hefði orðið að fara jrnisa
króka til að forðast vindinn. En sökum þoss að ör-
yggissníirati er slrtin af hatíinum, og hann hefir ekki
skeytt uffl, -að láta aðra í staðinn, beuáir það á roiuui
varkárni en áður, og um leið á rýrnandi forsjálni. Að
hann hefir reynt að hylja lökustu blettina með bleki,
feendir á, að hann er ekki búÍMj að missa alla sjálfs-
virðingu-".
“Alyktanír þínar eru mjög eenniiegar“.
“Hinar ályktanirnar* að hann só miðaldra, að 'hár
hans sé farið að grána, að það er nýlega klipt, má allar
eanna með því, að athuga svitareimina. Þir sjást ól-al
hárendaj’gráleitir, senr bera með sér, að þejrséu nýlega
kliptír. Auk þessa sérðu, að þetla ryk er ekki g-ráa,
eandkenda göturykið, heldur fíua, mélkenda, dökka
stofurykið, sem bondir á að katturiuu hefir leugst af
hangið innan dyra.; svitinn á fóðrinn bendir á að
maðurinn er ekki vanur mikilli hreyfingu —“
“En konan hans? — Þú sagðir að heuui þastti ekkí
lengur vænt ujn haun?”
“Hattiivinn hafði ekki verið bu-staður í nokkrar
vikur. Ef óg sæi eius mikið ryk á hattinum þinum,
Watson Bainn, þá yrði ég hræddur uin, að þú værir
búinn að rnissa ást kpuu þinnar'h