Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Qupperneq 45

BLÁI BÖDASTEIIíNINÍÍ.
45
fyrir. Og heyröu, Péturson, svo getuvðu keypt gœs fyrir
raig, þegnv þú keinuv <xftuv, og koraið með hana hingað.
Við vevðum að hafa hnna hunda Bakev í staðinn fyrir þá>
sera þú fékst“.
Þegav iKi-javsendilIinu var fnrinn, tók Ifolm giin*
steininn og lét ljósgeislaun falla áhann. “Þetta ev Ijóm-
andi gvipuv sagði hann, “sjáðu hvevuig hann glóiv. Auð.
vitað er hann glæpavnlduv og ógæfufrömuðuv, eins og
alliv vevðmikliv og nafukunniv steinav. Þeiv eru liið hesta
agu fjandans, því hann er viss um, að veiða á þá fjölda
sálna. Göiulu og stóvu gimsteinunum fylgja jafnmavgiv,
ef ekki fleivi, glæpiv, eius og þeiv bera raavgi fægiflel.i.
“Þessi steinn ev nú vatinar ekki nema 20 ára gainall,
en liai.n fanst við stvönd Araboy árinnar sunnauvevt í
Kíua, og hefiv að geyn a þaun besta kost voðasteinsius, að
hann er bh.v eu ekki rauður.
“Þrátt fyviv æsku sína á hann samt mjög hvyggilega
æfisögu. Tvö movð, eitt sjálfmovð og iuavgiv þjófnaðiv
hafa vevið fvamdiv, sökum þessava 40gvarama af steinvunuu
viðavkoli. Hvevjum gæti komið til hngav, að jafn fallegt
l<íikfanggæti ovðið evindsveki gálgansog faugelsisÍDs? Nú
ætla ég að‘geyma hann í penjngaskvínunni minni, ng
skvifa svo gveifainnnnni fáeinav Hnuvog láta hana vita,
að við höfuiu tiann í okkav geymslu“.
“Helduvðu að þossi Hovnev sé saklaus 1“
“TJm það get ég ekkevt sagt“.
“Nú, jæja, en helduiðu að Ilinvik Bakev sé við þetta
mál viðinn“.