Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Qupperneq 46

46
HElMÍLtSVÍNuSfííN.
“Mér finst liggja næi að líta sro á, nð þessi Iiinrilc
Bateor sé saklaUs, og að hann imfi ekki haft hugmynd nm
ftð gæsiu, sem hauu var að buiðiist með, væri meira virði
heldur en þó hún hefði Verið úr hreinu gulli. Það get ég
uð öðrn leyti fengið nð vita, þegar auglýsingunni okkar
verður avarað“.
“0g þaiignð til það tí sér stað, getnrðu ekkert gert?“
“Nei, alls ekkert“
“Nú — fyrst að avo er, þá ætla ég að fara út og
ganga mér til heilsubdtar eins og ég er vanur, en ég sknl
konia hingnð á þöim tfina, sem auglýsingiu ákVeður, þvf
ég liefi gaman af að sjá ráðning'Una á þessu fiúkna máll“.
“Mér skal Vera ánœgja i því, að sjá þig. Eg borða
Iniðdngsverð lcl. 7, og að þvf er ég veit best verðUr orri
á borðum lijá Menneu. I raun féiti liefði ég átt að biðja
frú liudson að aðgæta sarp hans, íueð tiliiti til hiuua
isíðustu viðburða11.
Ég tafðist nokkuð við að sktiða taugaveikan sjúkliug,
svo klukkan var yfir hálf sjö þegar ég kom aftur i llakei'
St. Þegar ég nálgaðist gamla heimilið mitt, sá ég há-
Vagsinu maun með skoslca iiúu, klæddan í frakka, sein
Viir hnept alveg upp uiidir liöku, bíðifyrir utan dyrnan
Ijm leið og ég kom, voili dyruar opnaðar, og okkur var
báðum fylgt upp í helbefgi Holllis.
“Ilr. Hinrik Bakef, býst ég \fð“, áigði Vinur tninu,
um leið og hann stóð upp og heilsaði gesti sinum lát1
þ'úðurog glaðuf, eins og bonum var lngið, “Gerðu svo
vel br. Buker, viltu ekki setjnst á stólinn við ofuinn, ég