Heimilisvinurinn - 01.01.1910, Síða 47

BLAI Edl)ASl'EÍN'N'ÍNN.
47
sé að blóðiás þín er hentugii fyrir sumar en vetrar veðr*
áttu. Ó, Watson, þú keintlr mátulega. Er þetta þinn
bdttur, lir. Baker?“
“Já, hr., þnð er niinn hattur,"þið er áreiðanlegt“.
Hann var liár ninður með bungúvagshar herðar,stórt
liöfuð og breitt og gáfulegt andlit, jaipt skegg, sem far*
ið var að gráua. Eauði liturinu á nefl og kinnum
Íuins, miuti inig á tilgátu Hoims viðvíkjandi hegðuil
linns, úsamt litlum skjálfta á höndunum. Dökki frokk-
ínn hans var orðinu uppiitaður af elli, og ekkert úlnliða-
Hu hafði haun. HanU tahiði hæ'gt. en valdi orðin, og leit
út fyrir að Verá ínentaður maður og fróður, sem þó hafði
oiðið fyrir ijrSugum lífskjÖrum.
“Við höfum geymt þessa liluti f nokkra daga'*, súgðt
Holm, “af þvl við bjuggumSt við að sjá auglýsingu fiá
þér, þar sem þú nefndir heimili þitt. Eg skil enn ekki
hveis vðgna þú lieflr ekki auglýst“.
Gesturínn hlá dálftið snoypulegur. “Eg hefl ekki
Veiið eins birgur af peningum nú ufn tfma og eg áð-
ttr var”, sagðf haún ,,Auk þess taidi ég vtbt að þorp-
arftrnir, sefn á mig réöusþ hefðu telíið huttfnn og gftS'
ina, svo ég áleit gagnsiaust að eyða peliingum til aug-
lýsinga”.
“Ég skil þ«ð, £n að þvf er gæsinn fttfirtir, jiú
uiðum við neýddir til að borða hauaf‘.
‘‘Að borða liana rf“ Gesturinn stóð til hálfs upp af
stólnum, svo bilt varð bouum,
*‘Já, hefðum við ekki gcrt það, þa hefðj liún eng-’